O kadar güzel bir kitap ki okurken duyduğum mutluluğu, bittiğinde duyduğum hüznü nasıl anlatayım bilmiyorum. Uzun zamandır bir kitabı okurken güldüğümü hatırlamıyorum. Sanırım en son Aziz Baba ya da Rıfat Baba bu kadar güldürmüştü. Kitabı okuduğum zamanlarda yüreğimde sevgi, içimde tebessüm hissi hiç eksik olmadı diyebilirim. Çok sevdim bu şaheseri... Kır Abbas'ı, Irıza'sı, Battal'ı, Senem'i, Kel Bektaş'ı, Hamdi Bey'i ve Yeşer'i ile her bir karakteri ayrı güzeldi.
Köy dilinin, köy yaşamının bu kadar yalın, bu kadar güzel anlatılması için söyleyecek bir söz bulamıyorum.
Kitapta sevdiğim bir diğer husus ise Köy Enstitülerinin nasıl büyük bir devrim, büyük bir atılım olduğunu idrak ettirmedeki başarısı oldu. Irıza karakteri ile bunu çok başarılı bir şekilde hissettirmiş ve göstermiş. Görmemek için ideolojik saplantıları olan bir kör olmak gerekir.
Kitabı tereddütsüz okunacaklar listesine ekleyebilirsiniz. Şiddetle tavsiye eder, keyifli okumalar dilerim...
Ah Lennie sen benim kalbimin en derin köşesinde taht kurdun çocuk ruhundaki saflığın, tavşanların, farelerin, yavru köpeğin, unutkanlığın yeri geldi güldürdün yeri geldi ağlattın. Bir karış toprak için kurulan hayaller, verilen emekler okurken içime dokandı. En yoğun olduğum zamanlarda başladığım kitap günlerce elimdeydi; normalde bir çırpıda okunabilecek kadar akıcı, yalın bir dili var. Sonunu merak ettim ama hiç bitmesin Lennie benden ayrılmasında istedim. Popülaritesi neden bu kadar Yüksek okuyunca çok iyi anladım kitaba hayran kalmamak elde değil. Ah Lennie sen böyle bir sonu hiç ama hiç haketmedin, seni çok özleyeceğim. Tavsiye ederim Keyifli okumalar.
“Epeyden beri kafamda gezen bu romanı Mamak Askeri Cezaevi’nde yatarken geliştirdim. Bitmedi, Ankara Sivil Merkez Cezaevi’ne geçtim. Yapacak başka iş yok. Yazma olanağı yok. Ne yapayım? Vurdum voltamı, saatin zembereği gibi kurdum kurdum romanımı. Çıkınca da hemen yazdım…
Gerçi bu romanda doğrudan doğruya cezaevi geçmiyor. Ama halkımızın
Didem Madak bir şiirinde "iç sıkıntımla çektirdiğimiz bu fotoğrafta …" diye başlayan bir cümle kuruyor. Ben de tıpkı onun gibi iç sıkıntısı içinde yazıyorum bu incelemeyi . Öyle ya, bu sıkıntımı açıklamama ihtiyaç duymadan ancak kitabı okuyanlar anlayabilir.
Kitabımız arkadaşı Selim Işık'ın intihar haberini bir gazeteden öğrenen Turgut
“Koyun ağılında doğdum. Oğlan olduğum için, kartal tüyü ile gözüme kara sürme çektiler. Kız olsaydım, sürmeyi güvercin tüyü ile çekeceklerdi gözüme. Kalabalık bir aileydik. On üç kardeştik. Anamla babamı da katınca, üç odalı evde, on beş nüfuslu bir aşirete dönüşürdük, hayatlarımız birbirine karışırdı. Göçebeydik. At, eşek sırtları, kıl çadır
Yüksek dozda uzunluk ve yazar sevgisi içerir.
Bekir Yıldız, toplumdaki sorunları iyi görmüş, gurbete çalışmaya giden insanların hallerini ve arkalarında bıraktığı ailelerinin durumlarını gayet yalın ama çarpıcı bir dille kaleme almış bir yazar, diyerek incelemeye çok hızlı bir giriş yapmış olurdum. Onun için kitap ve yazardan önce başka bir
Zamanın Kısa Tarihi... Kitabı, baştan sona okumaktan ziyade bölümleri rastgele okumayı tercih ettim. Bunun nedeniyse kitaptan belli bir süre sonra uzaklaşabileceğim korkusuydu. Kitap şahane bilgiler barındırıyor, lakin bu bilgilere vakıf olabilmek için belli bir altyapımızın olması gerek. Günümüzün en önemli fizikçiler arasında gösterilen bir bilim adamının kitabı yazdığını göz önünde bulundurursak, dilinin ağır olması gayet anlaşılır.
Kitabı elime ilk aldığımda, popüler bilimin alanı içinde olan birçok konuya değinildiğini gördüm. Fakat kitabı ilk aldığım zaman bile bilimin ta kendisiyle bilim felsefesini ayırmada güçlük çektiğimi daha yeni yeni farkettim. Büyük olasılıkla kitabı alan herkesin başına gelmiştir bu. Yazar, kitapta bilimin ta kendisinden bahsediyor. Yani terimler çok sık bir şekilde karşımıza çıkıyor. Tabi bu da hâliyle, sıradan bir popüler bilim okuyucusunun zorlanmasına sebebiyet veriyor.
Kara delikler, solucan deliği, zamanda yolculuk, evrenin büyüklüğü gibi konular her zaman dikkatimizi çekmiştir. Bu kitaba başlamadan önce dili çok daha yalın, sade ve anlaşılabilir olan Carl Sagan'ın Kozmos adlı kitabını okumak daha yerinde bir tercih olacaktır.
Bir kitabın daha sonuna geldik. 357 syflık bir serüven. Harper Lee'nin Bülbülü Öldürmek belki de en merak ettiğim kitaplardan biriydi. Beklediğim gibi çıkmasa da genel itibariyle fena bir kitap değildi. Mahkeme bölümleri oldukça sürükleyiciydi. Diğer bölümler için aynı şeyi söylemem zor. Lee kitabında oldukça yalın bir dil kullanmış yani kitabı yazmak için kelimeleri çok fazla seçmemiş. Yazarlık hayatı boyunca sadece 1 kitap yazmış olması oldukça garip geldi bana. Diğer kitabını saymıyorum çünkü Lee bu kitabın yayınlanmasını istememiş. Avukatının ısrarları sonucunda yayınlamışlar. Bence taslak bir kitap olan Tespih Ağacı'nın Gölgesinde yastık altında kalmalıydı. Yine de o kitabı da aldım. İleri ki zamanlarda kısmetse okuyacağım. Filmini de izledim. Filmi çok tatlıydı. Genelde kitaplar filmlerden daha iyi olur burada tam tersi olmuş. Kitapta daha fazla detay olsa da tüm olaylar harfiyen işlenmiş diyebilirim. Çok sevdim. Elmalı turta tadında bir film..
