Unutulmuş gibiyim ben. Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu
Unuttum ben kendimi de Stepan.
Sayfa 330
+1
Yalnız olmaya, insanların seslerini unutmaya ve tanımadığı bir kentte treni kaçıran bir yabancı gibi etrafını saran bağlardan azat olmaya ihtiyaç duyuyordu.
Sayfa 31 - Kolektif KitapKitabı okuyor
Belge 1
ben bir kafa taşıyorum. bu kafa yalnız karnımı doyurmak, üstümü giydirmek imkanlarını ihzar edecek bir makine, bir uşak değildir. insan dimağlarının ekmek parasından maada da meşgul olması icap eden bir takım meseleler vardır ki bunların gündelik hayatla bir guna alakaları yoktur. fakat münevver adam diye, işte bu "ekmek parasından başka şeyleri de düşünen" adamlara derler.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Kim bilir yalnızlığı kadınlar kadar
Karlı dağların en yüksek tepeleri mi
Terk edilmiş şehirlerin caddeleri
Gökyüzünün yıldızsız geceleri mi
Kadınlar bir ömür boyunca yalnız
Taha dünya kurulduğundan beri
Yalnızlık ışığını yakar her gece
Sonsuz karanlığımızda elleri
Nasıl yağmur yağarsa yalnızlığına şehrin
Öyle mahsun ve yalnız kadınlar tanıdım
Denizler ortasında geniş ve derin
Bir dünya gördüm kadınların gözlerinde kapkara
Yalnızlık ne imiş anladım
Sayfa 125Kitabı okudu
Çalışma hayatının umumi kanunları 1 ;
• Çalışmak için müsait gün ve saat bekleme. Bil ki, her gün ve her saat çalışmanın en müsait zamanıdır.
• Çalışmak için müsait yer ve köşe arama.bil ki, her yer ve her köşe çalışmanın en müsait yeridir.
• Bir günde ve bir zamanda yapman lazım gelen bir işi ertesi güne bırakma. Zira her günün derdi gibi, işi de kendine yeter.
• Bir zamanda yalnız tek bir iş yap, yalnız bir ders, bir
kitap, hatta bir fasıl üzerine çalış. Bir zamanda birden fazla iş yapayım diyen, hiçbirini tam ve temiz yapamaz.
• Başladığın bir işi, bir dersi, bir kitabı, bir vazifeyi yapıp bitirmeden başka bir işe, derse, kitaba ve vazifeye başlama. Yarıda kalan iş, başlanmamış demektir.
Sayfa 53Kitabı okudu
ATSIZ'DA ASKERLİK-ORDU-SAVAŞ-DİSİPLİN
31 Ağustos 1962 tarihinde çıkan Millî Yol dergisinin 31. sayısını elimize alınca, İzmirli Türkçü gençler olarak ne kadar heyecanlandığımızı hatırlıyorum. Orta sayfada Atsız'ın "30 Ağustos ve Türk Ordusu" başlıklı yazısı yer alıyordu. Yazıyı defalarca okumuş, birbirimize aktarmıştık. O
Yalnızlığa Sone
Güneşin akşam hüzünle battığı
Karşıdaki karlı Dağlar yalnız
Düşen yaprak, esen rüzgar yalnız
İnsanda ölümün yalnızlığı
Yalnız düşünceler paramparça
Yalnız hatıralar kırık dökük
Yalnızlık zor; yalnızlık büyük
İnsanın yalnızlığı bambaşka
Dünyada yalnız olmayan ne var
Yer altında ölüler, gökte Yıldız
O denizlerde yelkenliler yalnız
Bir insan yanlış tanrılar kadar
Üzerinde ümitle yaşadığımız
Dünyaya sığmıyor yalnızlığımız
Sayfa 18Kitabı okudu
Savaş kötü bir şey olsaydı bugün Anadolu bizim elimizde kalmazdı. Çünkü biz Anadolu'yu savaşla, su gibi düşman kanı akıtarak, kendi kanımızı da cömertlikle sel gibi dökerek aldık... Savaş kalkarsa dünyadan kahramanlık, fazilet ve fedakârlık da kalkar ve insanların yalnız doymak ve cinsî ihtiyaçlarını kovalamaktan başka gayesi olmayan hayvanlardan hiçbir farkı kalmaz." (Orhun 12, 1 Ocak 1943: 1).
Yalnız sevgi tek başına zayıftır. Yalnız korkuysa kindir.
Sayfa 68 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
