"Artık hiçbir şeyden korkmuyorum. Geçmişim, geleceğim kalmadı. Özgür ve yapayalnızım...
Hayır artık değilim. YALNIZ DEĞİLİM. Camille var! Epeşim, özbenliğim, bir ömür önce yaşamış kendim, bir replikam var. Benim acılarımı çekmiş, benim soğuğumda donmuş, benim yangınımda yanmış Camille'im var.
Elleri titriyor, dudakları titriyor. Kendi hayatını mı okudu? Bir insan aynı ömrü iki kez yaşayabilir mi? Şimdi onu otuz yıl bir çile daha mı bekliyor? Ama Camille sırasını savdı. Ona bunu bir kez daha yapamaz.
YAPAMAZ!
Camille'in avucunda ısıttığı minnacık, dünyadan gizlenen yüreği şimdi onun elinde. Mary Sarah McCillop, Rahibe Nancy, kitabı kapatıp yüreğinin üstüne bastırıyor. Bu dünyada olmasa bile, öte dünyalarda, başka bir yerlerde Camille var olmalı. Yalnızlık bitti!"