HER ŞEY ÖLÜ, HER YERDE ÖLÜLER VAR.
İnsanlar yeryüzünde yalnız, çevrelerinde ölüm sessizliği. Bizim dünyamız bu işte!
Mutlaka okuyun..
EĞER
O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması
mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,
en güzel yerde başlatılsaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan
Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı,
Sesinin fotoğrafı, boşluğun fotoğrafı
Parmak uçlarındaki karıncanın,
Ruhtaki üşümenin fotoğrafı,
Ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı...
De ki İşte - Oruç Aruoba /Yazmak yaşamak uçurumunun doruğudur.
Şiir ile felsefenin bir araya geldiği adam: 
Oruç Aruoba
Felsefe dediysem öyle yalnızca düşünmek, ilgilenmek gibi anlaşılmasın bu işin mektebini okumuş bir karakter. Alana dair kim varsa okumuş, çevirmiş onlardan etkilenmiş, kendisi de başkalarını etkilemeyi başarmış...
Yakın ile tanışmıştım kalemiyle. 
De ki İşte kitabıyla daha da yakın oldum
TANYA....
1942 yılının Ocak ayıydı. Moskova buz kesmişti... Öyle soğuk bir yel esiyordu ki ölüm bile üşüyordu. Moskova yakınlarında bir cenaze töreni; gömülen 18 yaşında bir genç kız. Sessiz sedasız, gencecik bedeninin üstü buzlu toprakla örtülüyordu.
Mezarın başındaki tahtada şunlar yazıyordu: Zoya Kosmodemyanskaya. Peki kimdi bu Zoya Kosmodemyanskaya,
