Kendinle ilgili hiç bir şeyi hiç kimseye açıklamak zorunda değilsin.
Neyi neden yaşadığını yalnızca sen biliyorsun.
Ne olunca ne yapacağını, neyin karşısında nasıl bir hal takınacağını senin bugüne kadar yaşadıkların belirliyor ve hiç kimse senin şimdiye kadar ne yaşadığını bilmiyor.
Seni davranışların sonrası yadırgadıklarında aldırma çünkü hiç kimse aslında seni tanımıyor.
"En yakının olduğunu" sananlar bile içindeki seni bilmiyor.
Oysa nice yutkunuşlar, yaşanmışlar içinde saklanıyor ve hiç kimse bilmiyor.
Îşte "yalnızlığın" burdan geliyor.
Bende yalnızım gel kahve içelim.
Sen ordan yudumla ben hissederim.
Cihad Kök
Sen hiç bir bulaşık makinesinin sıkıntıdan patladığını biliyor muydun
O kirli yağlı bazen içlerinde kalan artıklarla yıkamaktan iğrendiğini suyunu sabunun değdirmek istemediğini . kokudan başının döndüğünü ama asla onları döndürmek istemediğini biliyor muydun. Sen hiç bulaşık makinesinden çıkardığın temizlenmiş tabağına bakıp bu çizik nasıl
Sırtımı yasladım eskimiş, yorgun bir banka
gökyüzü gri ama şehre yaz gelmiş diyorlar
insanlar gelip geçiyor önümden
kuşlar geçiyor, kediler, köpekler, karıncalar
ve zaman
zaman geçiyor
zaman geçecek
zaman geçmiş
Öyle yalnızım ki
Korkularım yalnızca misafir bana
En çokta sensizlik nöbetleri yokluyor kapımı....
hiç düşündün mü
ne kadar cahiliyiz birbirimizin?
peki,
kim kurtaracak beni var olmaktan?
yaşıyor muyum,
yoksa yaşar gibi mi yapıyorum?
Yalnızlık?..
Yalnızım, acı çekiyorum" Hayır, ne yaşadığınıza bakmadan yalnızca sevdiğiniz insan sayısı az ise yalnızım demeyin...
Daha fazlası için takipte kal...
Görüşmek üzere canlarım <3
Yalnızsan "Yalnızım" demesini bilmeli insan. Hayatın gerçekleri bu, istesen de değiştiremeyeceğin bazı şeyler vardır. Yalnızlık hissi de bunlardan yalnızca biri..
layık olamadım sana,
güçlü olamadım:affet..
hep yaparım sandım; her zaman başarırım senden aldığım güçle
ama yapamıyorum artık, olmuyor, başaramıyorum
başından başladığım hiç birşeyin sonu gelmiyor artık..
yaşıyorum ama ne şekilde, ben de bilmiyorum.amacım yok ki ona ulaşmak için araçlarım olsun..
evime kar yağıyor, sen varken hiç böyle şeyler
yalnızca yalnızım, ötesi berisi yok. korkmuyorum, çoğu kez öldüğümle kalıyorum ama korkmuyorum. seviyorum sevmeselerde, akıllanmıyorum deli deseler de. üzgün değilim bu tekdüzelikte yalnızca yalnızım.
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Neden ağlıyorsun deme,
Deme sen güçlüsün diye.
Ben bazen,,hatta sık sık, saçma sapan bir dizi izlerken kafamda topuzum, üstümde pijamam, elimde mendilim,
Böğüre böğüre ağlayabilirim.
Hatta bunu o kadar sık yaparım ki, hava durumu, haber spikeri araya girdiğinde böldüğü için ana avrat sövebilirim.
Sonra ona sövdüm diye bir daha ağlarım.
Ağladığım
suffragette
Göçebe kadın,ilerler. Özgürlükler ülkesini arar.
“Oraya nasıl ulaşacağım?” diye sorar.
Mantığı, cevap verir: “Yalnızca ama yalnızca tek bir yol var.”
İşcilik sahilinden iner, acıların sularından geçersin. Başka yolu yok. Kadın, geçmişte tutunduklarını bırakarak feryat eder: “Kimselerin ulaşamadığı bu uzak ülkeye ne diye varayım? Yalnızım. Yapayalnızım…”
Mantığı ona der ki: “Sessiz ol. Ne duyuyorsun?”
O der ki:
“Ayak sesleri duyuyorum. Onlarca, yüzlerce, binlerce kişi, bunu bu şekilde yendi. Onlar, senin izinden gelecek olanların sesi. Önderlik et.