Sançiyano hiç işlemediği bir suç yüzünden hapse atılmış bir adamdır. Hapisteki onlarca karanlık ruhlu adamın arasında, apaydınlık bir ruh, her daim baharı yaşayan bir yürektir.Suç işlemekten ruhları delik deşik olmuş onlarca adam Sançiyano’nun asla dostluk kuramayacağı adamlardır. Bu yüzden Sançiyano yalnızlığı seçmiş, akşama kadar hücresinin
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir beşikle bir darağacını
Aynı ağaçtan, ne adına varedebilir?
Sorular sormak için geldim şu dünyaya
Yaşım acıların yaşıdır
Boynumu üzgün bir çiçek gibi kırıp da
Yollara düştügümde, başımda deniz köpüklerinden
Ya da sabah yellerinden bir taçla
Yürüdüğüme inanırdım - yanılırdım
Geceyi günle, acıyı sevinçle kardığım
Bu söylencenin bir yerinde durakladım
Ve anlatamadım, konuşamadım bir daha.
Ahmet Erhan / Gül şiir
Not :Şiirin tamamı bu değildir.