Deniz İstanbul'da tek başına yaşayan,öğretmenlik yaparak geçimini sağlamaktadır. Üniversiteyi bitirdikten sonra ailesinin tüm karşı çıkmalarına rağmen İstanbul'a yerleşmiş hayatını burda idame ettirmeye çalışmaktadır,gönlündeki meslek sanat ise'de özel okulda öğretmenlik yaparak ayakları üzerinde durmaya çalışan bir genç kadın. Bir gün psikolog olan arkadaşı Güneşin davetiyle onun işyerine gitmesiyle orda tanıştığı ünlü psikolog Saltuk Soner ile tanışmasıyla bakalım hayat Denizi nerden alıp nerelere götürecek
Yalnız yaşamak hiç bana göre olmadı. Ben insanı sevdşm. İletişimi... İstanbul gibi bir şehirde kalabalığın içinde yalnızlığı bastırmak daha kolay oluyor veya ona tahammül etmek...
Ayrı değiliz ki bir bütünüz aslında... Ben yalnızsam herkes yalnız burada... Bir yalnızlar topluluğuyuz aslında.
Severek hissederek okuduğum bu kitapta sanki bende kahramanlarıyla yaşadım hikayeyi
Deniz gibi ince ruhlu,naif,düşünceli ve içinde olayları sorgulayan karaktere bayıldım. Umarım sizlerde severek okursunuz tavsiyemdir pişman olmazsınız
Kitaplarla ve sevgiyle kalın
1960'lı yılların başı, köyden kente göçün başladığı yıllar. Caddebostan asfalt ve(toprakta daha çok köylü sınıfın fakir ailelerin yer aldığı bölüm) sahil, asfalt dediği yer elit kısımdan kasıt eğitimli zengin aileler birde Köyden şehre göçüp önce inşaahat da çalışıp sonra mütahit olan sonradan görme tiplerin oturduğu köşklerin bulunduğu yer. Burada oturan ailelerin Gençleri genelde çalışmıyor baba parası yiyip gündüz sahilde, akşam caddede piyasa yapıyor, sinemaya ya da tiyatroya gidiyorlar. . Birde o yıllarda şehirde yaşayanlar evlerine bedava hizmetçi edinmek için Anadolu'ya gidip fakir aile kızlarını besleme olarak evlerine getirir evin her türlü işini ona yaptırır. Roman kahramanımız Fatma da o besleme kızlarından biridir köylü ismi Fatma yerine Gülben ismini kullanır. Fatma genç kız olduğunda evin oğlu ona hafiften sarkar. Mahalle kasabı Ali Gülbine tutkundur. Hani derler ya öldürecek kadar sevmek, (piskopatça bakış) Evin hanımı kendi eski kıyafetlerini Fatmaya layık görür. Ona tiksinerek bakar sürekli aşağlar. Birde o yıllarda her erkeğin mutlaka bir metresi vardır bu da günün modasıdır. Evin beyinin de bir metresi vardır. Diğer taraftan aynı sokakta yaşayan Ermeni ailelerde vardır. Mahallenin ayaklı gazetecisi Yarenik ve kız kardeşi Papul mahallede olup biten herşeyi tüm gün bahçede izler ve aralarında tartışırlar. Onunda bir oğlu vardır oğlu üzerinde baskı kurup evlenmesine engel olmktadır. Kitapta çok iyi piskolojik tahliler vardı.
Ülkemizde keşfedemediğimiz o kadar çok eser var ki maalesef,ortaya çıktıktan sonra hayıflanmamak elde değil;Tabi bu eserlerin ortaya çıkmamasının en büyük nedeni,ülkemizde çok fazla eser çöplüğü olması bence. O kadar çok niteliksiz eser var ki,haliyle o eserler arasında o güzide yazar ve eserlere ulaşmak zor,öyle olunca da hemen bildiğin
İnsan alçaklığı ne kadar da iyi biliyor !
“Oysa büyük , çok büyük üzüntüler yaşandığında , ilk güçlü sarsıntılardan sonra insan hep uyumak ister. Ölüme mahkum olanların son gece çok derin uyudukları söylenir. Zaten insan doğası gereği de öyle olmalı, yoksa dayanacak gücü kalmaz”…
“İnsanlar yeryüzünde yalnızlar , işte asıl felaket de bu !
“ Ben susarak konuşma ustasıyım, hayatım boyunca susarak konuştum ve bütün trajedileri tek başıma susarak yaşadım.”
“ Ben kötülük yapmak isteyen bütünün iyilik yapan parçasıyım….”
“Zaten en büyük korkum da her şeyi anlamış olmam!”
Merhaba
Bugün sizlere Az yayınlarından Emre Timur kaleminden Kuklacı kitabı ile geldim.
Kalemini çok sevdiğim bir yazar sadece biraz geç tanıştım ve ne yazsa okurum dediğim bir kalem. Daha önce Ötekiler , Palyaçonun Listesi , Çürüme kitaplarını okudum bugünde çıkması için günleri saydığımız Kuklacı kitabıyla buradayım. Felsefe ve distopya
Yalnızlığı alın yazısı hâline getirmek..
Tarık Buğra, nispeten hacimsiz denilebilecek bu romanında Cumhuriyet sonrası Türk insanının - tabii belli bir kesiminin- içine düştüğü bohemliği, hayatı sorgulayışını ve bunu da yalnızlık özelinde yapmalarını ustalıkla anlatıyor. Roman kahramanlarının her biri kendi çapında bir yalnızlık örneği sergiliyor.
Doktor Rıza Candaş, hayatla, insanlarla ve dahası yaşadığı toplumla olan ilişkilerini tümden kesmiş; kendi başarılarını, hayata tutunuşunu, hiçbir maddi ve manevi güçten yardım almadan başardığını düşünün bir karakter. Bana göre roman. aslında onun kendi nazarından diğer kahramanlara - Murad, Hürrem, Şükriye, Hüseyin Bey vs. biçtiği yalnızlık rolleri üzerine kurulmuş.
Yalnızlar herkese hitap eden bir roman mı? Bana göre değil. Ama birilerinin yalnızlık tarifine de uyacağı muhakkak.
