Son zamanlarda çok düşündüm ve çok değiştim. En sonunda şu basit gerçeği kavradım: Mutlu olmak için bir tek şey gerekiyor. Sevmek, özveriyle sevmek, herkesi ve her şeyi sevmek, sevgi ağını her yana örmek, herkesi içine alacak şekilde örmek...
Geceyle gündüz nasıl birbirlerini kovalayarak dünyanın çevresinde dolaşıyorlarsa; sen de hayattan soğumamak istiyorsan, düşüncelerini onun üzerinde toplamaktan kaçın. Hayat üzerine düşünmeye başladın mı, bil ki soğursun ondan... Her zaman böyle olur bu.
Mürekkep yalamış biriyim, pek çok ilginç kitap okudum, ama hâlâ kendi eğilimlerimi anlayabilmiş değilim. Yaşamayı sürdüreyim mi, yoksa kendimi vurayım mı, bir türlü karar veremiyorum.