Şaşkınlık içindeyim. Şimdiye kadar okumamış olmanın verdiği şaşkınlıkdan söz etmiyorum. Neden hiç kimse bağıra bağıra bu kitabı okumamı söylemedi?
Olaylar bir yana , evet biliyorum olaylar önemli ama yine de bir yana, betimlemeleri o kadar inandırıcı ki habire şaşırıp duruyorsun. Ama bu insanın yüzünde gülümseme oluşturan şaşkınlıklardan. Sanki elime bir sözlük almışım ve ACI kelimesini merak etmişim. Böylelikle acının çeşitlerinden biri olan bir yara üzerinden bandajın sökülüşünü, daha doğrusu yapıştığı için zor bela sökülüşünü, ilk defa bu sözlükte öğreniyorum. Yine, bir kadınla bir erkeğin birbirine yakınlaştığı o aşka benzetilen durumun tanımlamasını işte şimdi ilk defa doğru olarak okuyorum. Dedim ya şaşkınlık. Neden? İnsan beklediğini üstünde bir şey bulunca böyle oluyor. Hem Osmanlı imparatorluğu’nda Doğuyorsun hem de eğitim görmeden kendi kendini geliştirip edebiyatı ve hatta Fransızcayı öğreniyorsun ve bir kanıt olmadan yani öğrendiklerinin bir diploması olmadan, diploması olanlardan daha iyi tahlil edebiliyorsun. Düşünüyorum, o zamanki kısıtlamaları, o zamanki yokluğu, ve bunca kaynağın insanın elinin altında ha deyince olmadığını ve tekrar şaşırıyorum. Şunu öğrenmek de çok hoşuma gitti, adını Tevfik Fikret koymuş. İki tane gözümün çiçeği bir araya gelir de edebiyat şenlenmez mi!
