Biz de Büyük Taşlar Koyalım!
"Evet biz, hepimiz ve bütün bizden sonra gelecekler, ırklar, milletler, boylar, oymaklar adına insan uygarlığı ve insanlığın tarihi denilen ehramın (piramit), sadece birer zerresi, birer unsuruyuz. Hiç kimse, hiçbir nesil, hiçbir millet, hiçbir parti ve hiçbir rejim bu ehramın hepsi demek değildir. Ne peygamberler, ne kahramanlar, ne önderler. Ne Çin, ne Hint, ne eski Yunan, ne Ortaçağ, ne Sonçağ bu ehramın hepsi demek olamaz. Hatta ne bugünkü Amerika, ne yarınki Rusya, dünyada her şey demek değildir. Herkes, her medeniyet, her millet, kendi taşını getirecek ve bu taşı, çıkarabildiği yüksekliklere çıkaracak ve orada kalacaktır. Hepimizin, her neslin ve her fikrin bu ehramda yeri vardır. Her millet kendi toprağının ocağından çıkan mermeri kendi omzunda taşıyacak ve insan uygarlığının, kimsenin malı olmayan çok cepheli ehramına koyacaktır. Medeniyet, bir milletin değil, hür ve özgür bütün milletlerin hakkıdır. Dünyanın yapısında hepimize iş vardır. İnsanın, yani taş üstüne taş koyanların ehramı böylece meydana gelecektir.
Bu, bir kanundur. Doğru ve güzel kanundur..."
Sayfa 252 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Sisifos Söyleni’nde kişiyi kendini öldürme düşüncesine yönelttikten sonra, aldatmacalardan uzak, bilinçli bir yaşama biçimine dönüşen umutsuzluk, nedeni ve yorumuyla birlikte, ilk yapıtta karşımızdadır: “Bir büyüklük gerekiyordu bana. Onu dünyanın en güzel görünümlerinden birinin gizli umursamazlığı ile derin umutsuzluğunun karşılaştırılmasında
•Izdırabın verdiği intibah zamanlarında kendi kendini aldatmak başkalarını kandırmak kadar basit değildir ve insan kendi içindeki adaletten ürkmeye başlar
•Kabil'le, New York arasındaki farkların çoğuna İstanbul'un iki semti arasında kolayca tesadüf edilebilir.
•Hayatının bütün felaketleri bazen bir torbayı bile yerden kaldıramayacak kadar
"Ben bir parti üyesi olarak, ancak partimin mahkemesini tanırım ve bu yüzden de bir savunma yapmak için değil, benim gibi savunma yapmayı kabul etmeyen yoldaşlarımın isteğiyle, size anlamadığınız bir şeyi açıklamak için konuşacağım: Savcı, bizim Sosyal Demokrasi bayrağı altında yürüttüğümüz mücadeleyi, çara karşı bir ayaklanma olarak ortaya
Sayfa 285 - Dionis Yayınları
Unutma Türkiye. Sen unutursan kötülük kazanır.
Terör bir kez daha onlarca canı alırken, Türkiye bir kez daha savruluyor ve onca politik tartışmanın ortasında, yitirdiğimiz insanlarımızın üzerine yeterince düşünemiyoruz. Yitirdiğimiz her insanımızı layıkıyla düşünüp hatırlayabildiğimizde, her gün televizyon ekranlarında onların yüzünü gördüğümüzde, şehirlerimizin meydanlarında bu hakikat sık
Bu tespite şapka çıkarıyorum, saygılar Schopen Amca!
Dünyayı kucaklayan ve böylesine harikulade fikirlere sahip olan insan zihninin ait olduğu bedenle birlikte mezara gireceğini düşünmenin ne kadar sarsıcı olacağına dair güzel nutuklarımız vardır. Fakat aynı zihnin bu niteliklerle ortaya çıkmazdan evvel bütün bir sonsuzluğun geçip gitmesini sineye çektiği ve bunca zaman dünyanın onsuz nasıl mihverinde döndüğü hakkında hiçbir şey işitmeyiz. Ancak hiçbir soru kendisini irade tarafından bozulmamış olarak şundan daha doğal biçimde bilgiye yöneltemez: Ben doğmazdan evvel sınırsız bir zaman geçip gitti. Bütün bu zaman zarfında ben neydim? Metafizik bakımdan buna belki şöyle bir cevap verilebilir: "Ben her zaman bendim"; yani "Bütün bu zaman boyunca ben diyen herkes bendi". Fakat şimdi buradan bizim şu bütünüyle tecrübeye dayanan bakış açımıza dönelim ve hiç var olmadığımı var sayalım. Fakat o zaman kendimi gayet alışıldık ve gerçekten çok rahat bir durum olarak henüz var olmadığım sınırsız zamanlı düşünerek) ölümümden sonraki var olmayacağım sınırsız zaman için teselli edebilirim. Çünkü bensiz “a parte post (ölümden sonraki)” sonsuzluk bensiz “a parte ante (doğmazdan önceki)” sonsuzluktan daha korkunç olamaz, çünkü bu ikisini birbirinden araya hayat düşü denilen kısacık bir aranın girmesinden başka bir şey ayırmaz. Ölümden sonra varlığımın devam edeceğine dair delillerin tümü pekâlâ “in partem ante” de geçerli olabilir, ki bu durumda hayattan önceki var oluşu ispat ederler.
