Münzevi bir adam
Şiirler ile aşık,
Türküler ile yürek yangını,
Ucu yanık mektuplar ile hasret pullayan,
Arafta Münzevi Bir Adamım ben. (E.S.)
Anladım
Aşkın hem ateş hem yağmur olduğunu
Kemiklerime kadar ıslanınca anladım…
Adildir Padişahım, yan tutmaz, emek yemez
İnanıp erkine yaslanınca anladım…
Sınırları karıştırdım deliliğin met cağında
Gerçeği, som gerçeği uslanınca anladım…
Fiziğini aşan yanık sesin yeni ufuklara
Nasıl pençe vurduğunu, seslenince anladım…
Aşkın fotoğrafı gözlerimde fer / kanat
Yürek sürekli zikir ile beslenince anladım…
Yaş dorukta, gönül hâlâ çıktığı yolun başında
Başım dağlar gibi sislenince anladım….
Bahaettin Karakoç
Sabrın çalkalanıp taştığı sulardadır
Çığlıklarla parçalanmış uykularda
Buruşturulup atılmış aşklarda
Ve çalınmış mutluluklardadır
Ses ile yürek
Büyük rüzgarların o yanık şarkısı
Hala yükselir içimizden, dağılır
Coşkunun doruklarında sürer yankısı 
Adnan Yücel
Nisan ayında 6 kitap 2034 sayfa ile okuma sürecini tamamladım.
📌 Herman Melville / Moby Dick
📌 Kaan Murat Yanık / Butimar
📌Nikos Kazancakis / Zorba
📌 Orhan Kemal/ Baba Evi - Avare Yıllar
📌Orhan Veli / Sakın Şaşırma
📌Marlo Morgan / Bir Çift Yürek
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
Yazıyorum çünkü ...
Gönül dökmez -ise - yanık yüreğinden demleri ...
Acep söner mi bu yanık yürek demleri ...
müberrâişe
Sürgün
nicedir seyduna'nın dağlarında kuşlar yerine
kurşunlar kanat çırpardı.
kurşun, kendi çığlığına uyanır,
kendinden utanırdı bu coğrafyada,
ki hiç sevmedi sesini, ismini...
ölüm arayan, ışığında oturur ağlardı.
ne zaman çığlık kopsa, bilirdi,
ardı derin susku kuyusu olurdu,
bir yaprakta olsun solumazdı hayat.
şehirleri birbirine
MARIENBAD AĞIDI' ndan
Goethe 74 yaşındayken, 19’unda bir genç kızı Ulrike’yi sever. ağzından yazdığı, şimdiki ruh halini şaşırtıcı bir biçimde ifade eden aşağıdaki dizeleri koyar.
Bu şiir reddedilmesi üzerine duyduğu üzüntüyü yansıtır. Goethe şiiri 5 eylül 1823 yılında Cheb'ten Weimar'a giderken yazmaya başlar, 12 eylül'de yolculuğunun bitmesiyle
Zahmet Vakti
Yaşamak bir sokak lambası gibi
Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşüyor
Artık delirir koşar şimşeklerim
Yaşamak bu nadir ve gevşek
Hayır bugün hiçbir kimseyi alkışlamıyorum
Ve onların dikilip içi yumurta çürüğü kokan
Kristal fanuslarına baka durdukları gibi bakıp durmuyorum
Ve bazı bey alıkların dediği