camdan örmüşüm duvarlarımı,
sonrası yine hüsran,hayal kırıklığı,
bedenim de parçalanmış cam kırıklıkları,
kan revan...
çıkarmaya çalıştıkça dibe batıyor,
daha çok kanıyor,
hep mi yanlış hep mi yanlış seçim,
unutmaya çalıştıkça,hatırlatıyor kendini,
uyumaya çalıştıkça,batıyor gözbebeklerime
adım atmaya çalıştıkça deliyor ayaklarımı,
parmak uçlarım,
en son sana dokunmuştu,oysa ki!
şimdi kanla yıkandı,paramparça,
zaman en iyi ilaçtı hani,
beni neden bıraktı,geçmişte
kan revan,yaralı bereli....