‘Ölmez de sağ kalırsam, neden ölmem gerektiğini anlayabilmek için, o güzelim yalnızlığıma bürünüp, köy yolunda gezmeye çıkmak üzere geceyi bekleyeceğim.’ #alıntı
İkinci Dünya Savaşı’nın yıkımları arasında bir çocuğun gözünden umut vermişti yazar Küçük Prens’te okurlarına. Küçük Prens’in büyülü dünyası büyük-küçük her okuru içine çekmişti. Defalarca okudum Küçük Prens’i ve her okuduğumda bambaşka duygularla gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.
Sonra Savaş Pilotu ile tanıştım. İkinci Dünya Savaşı’nın en zorlu zamanlarında keşif uçuşuna gönderilen pilotların gözünden anlatıldı kitap. Anlatıcısı yazarın kendisi.
Milliyetçi duyguları baskın bir kitap fakat savaşa karşı yaklaşımı ile evrensel!
Her cümlesi ile bambaşka düşüncelere sürüklüyor insanı. En yoğun yaşamak duygusunu hissettiriyor bana kalırsa.
Neden savaş diye soruyoruz kitap boyunca.
Okuduğum için mutluyum bu sebeple Arel Batın için kendi kitaplığıma da alacağım kitabı. Küçük Prens ile kıyaslama yapmadan okunacak çok güzel bir kitap.
Siyah Gözler
Kitaba merakım mesleğimden kaynaklı. Merak ettiğim bir yazardı Cemil Süleyman. “Siyah Gözler”in yazarı olarak tanınır. Fecri Ati çıkışlı Servet-i fünun etkili kalemlerden. Açıkçası döneme göre sade bir anlatımı var. Psikolojik tahlilleri bol bol serpiştirmiş esere. Dönemine bakarsak en çok satan eserlerden ama şu an bir Cemil Süleyman alıp okuyayım demeyiz tabii:)
Kitapta o yıllardaki ahlak baskısı “elalem ne der?” düşüncesi yalnız dul bir kadın üzerinden aktarılıyor. Ama güncel bir yorum yapmak istiyorum. Yazar daha çok kadının dünyasına ve yalnızlığına yoğunlaşmış ve taraflı bir tutumu var. Ben daha çok “delikanlı” olarak adı geçen genç adamın iç dünyasını merak ettim. Kadın tam bir saplantılı aşık uzak durulması gereken dişil olan her şeyini kaybetmiş özgüvenden yoksun bir tip. Sürekli bir eksiklik duygusu… Bu durumu da toplum baskısına bağlamaya çalışıyor ama günümüzde biz buna güçsüz ya da gücünü keşfetmemiş kadın diyoruz:)
Çarpıcı bir son da sizi bekliyor diyerek merak uyandırayım. İyi ki okudum özlemişim dönem kitaplarını
İyi okumalar
Emmanuel Bove, Arkadaşlarım…
Bove, insanın üzerinde izini bıraktığı cansız şeyleri anlatmanın bir karakteri anlatmak kadar önemli olduğunu düşünen yazarlardan.. Her detayı gözünüzde canlandırmak için incelikle yazılmış.
Yalnız kalmak sizi korkutuyor mu ? Duygularınızı yalnız kalmamak adına mı kullanıyorsunuz ? Bunu hiç düşündünüz mü? Sokaklarda aranan, imkansız bir mutluluk arayışının hikayesi.. Roman kahramanı, mütareke yıllarının fakir Paris’inin yoksul mahallelerinde, aşevlerinde ve dumanaltı barlarında kendine bir arkadaş arayan savaş gazisi Victor Bâton, inanması zor ama gerçekten sokak sokak geziyor . Biri ona değer versin , o birinin bir şeyi olsun diye çırpınıyor adeta.Yoksulluğunu öne sürüyor , yalnızlığına bahane arıyor .Üstelik aradığı arkadaş kendi gibi biri .. Kitabın adı ironik bir şekilde Arkadaşlarım. Victor sizce aradığını bulabildi mi ? İnsan sevgisizliğe ve yalnızlığa ne kadar dayanabilir ki ? Victor’un içsel yolculuğunda ona eşlik ederken çok üzüldüm.. Özellikle şu alıntı beni çok sarstı..
“Yalnızlık ne güzel ve ne hazin şey! Kendimiz seçtiğimizde nasıl da güzel! Bize yıllarca dayatıldığında nasıl da hazin! Bazı güçlü insanlar tek başınayken yalnızlık çekmez ama ben zayıf olduğumdan arkadaşım yokken yapayalnızım..”
Köykentlilerin korku ve yalnızlığına Büyülü gerçekçi adımlar
Canetti gibi henüz 26 yaşındayken yazdığı ve halen yazarın başyapıtı sayılan bu eserini pek çok eleştirmen, anlatımındaki halk hikayeleriyle dolu masalsı hava yüzünden Büyülü Gerçekçilik akımına dahil etmiş. Gerçekten de Latinlere benzer yaramız, köyden kente göçün halk diline yansıması veya yoksulların yaralı bilincinin dile gelmesi bu eser.
<Depresif haldeyken hep Tezer okurum, yalnızlığımı onunla paylaşmak için belki, belki de yalnız olmadığımı anlamak için.
Mazoşistim, onun acısını kendi acıma katıp içinden çıkılmaz bir hale getiriyorum.
Bu kitapta Tezer’den kalanlar var.
Ardında bıraktıkları.
Yaşadığı anların notları.
Anlarının anıları.
Başkaldırma anları.>
Kitaba gelince ise yazarı sevdiğim yazarlarla anıldığı için ve bu kitap ondan geriye kalanlar olduğu için benim de sevdiğim kitaplardan biri olacak duygusuna kapılmıştım, ancak ilk başlarda kitaba dahil olamadım(benden mi, kitaptan mı kaynaklı bilemem). Kitabın ortalarına doğru sanırım Sylvia gibi sevemeyeceğim diye düşünüyordum. Fakat sonlara doğru ilgimi çekmeye başladı. Ancak yine de özellikle bir duygusal bağ kuramadım. Sanırım bir insan olarak değil bir yazar olarak sevdiklerim arasında yerini alacak.
"İkimiz de ailemizi, yaşadığımız ülkeyi bırakmak zorunda kalmıştık. Sanki birbirine âşık olsunlar diye yaşadığı topraklardan binlerce kilometre uzağa üfürülmüş iki insandık. Hayat bazen pervasızca alıyor, sonra da cömertçe veriyordu."
İki yaralı genç: Perin ve Farid... İkisi de Doğulu, Perin Türkiyeli, Farid İran... İkisi de darbe
