Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Create Post
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.36.27
Ray Bradbury/ Fahrenheit 451
Bu sene elime geçirdiğim bütün distopik kitapları okudum :). Fahrenheit 451’de Mart ayının son kitabı oldu . Gittikçe bu dünyaya ve onu diline alışmaya başladım diyebilirim.
Kitaba gelecek olursak diğer distopik kitaplar kadar okuması zor bir kitap değil yalın bir dili var kitabın. Ana karakter olan Guy Montag bir itfaiyeci ve bu dünyada onların görevi yangını söndürmek değil yangını başlatmak . Evet kulağa garip geliyor biraz ama bu dünyadaki itfaiyecilerin görevi kitapları ve kitap bulunduran evleri yakmak. Yine günümüzden ileri bir dönemin kurgulandığı dünyada kitaplar insanların en büyük düşmanı . Okumak , gereksiz bilgi sahibi olmak ve daha önce yazılmış boş şeylere kafa yormak insana yalnızca zarar verir.
Bu düzenin bir parçası olan Guy, yavaş yavaş yaşamı sorgulamaya ve doğru bildiği şeylerin yanlış olduğu kanaatine varmaya başlıyor ve en büyük düşmanları olan kitaplara ilgi duymaya başlıyor. Bir evde kitaplarıyla yakaladıkları kadının kitaplarıyla birlikte yanmak isteyecek kadar kitapları önemli kılan şey neydi ? İşte bu sorularla ana karakterimiz arayışa düşüyor ve onun penceresinden bu dünyayı görüyoruz.
Sonuç olarak yine otoriter bir devlet , yine insanların bütün yaşamları planlanmış ve kontrol altında ve yine bu düzene karşı koyan bir grubun varlığıyla tema olarak klasik bir distopik kitap diyebiliriz. Okunması keyifli ve söz konusu kitapların önemi olunca benim için daha da keyifli oldu. Güzel bir öneri olarak buraya bırakıyorum . Okuyacaklara keyifli okumalar dilerim.
Fahrenheit 451
Kitap 1953 te yayımlanmıştır. Adını kağıdın yanma derecesi olan 451 fahrenheitten almaktadır. Distopya edebiyatının en temel eserlerinden biridir.
Öyle bir gelecek düşünün ki teknoloji evlerde yangın çıkmayacak kadar ilerlemiş ulaşım böceğe benzer hale dönüşen çok hızlı araçlar halinde gerçekleşmeye hatta mekanik tazılar kullanılmaya başlamış fakat insanlar sorgulamayacak kadar her şeyi boşvermiş.
Sorunları yok saymayı tercih eden insanlar için hayat kolaylaşmış bu nedenle görmezden gelmek daha iyi bir hal almıştır.
Her şey o kadar gelişmişken düşünce özgürlüğü ve kitaplar artık yok. Okumak ve sorgulamak farklı düşünceler yaratır bu nedenle bu dünyada yasaklanmış.
Evlerde yangın çıkmıyor ve artık itfaiyelerin görevi yangın söndürmek değil yangın çıkarmak.
Asıl önemli noktaya şimdi gelelim. Neden yangın çıkarıyorlar ? Ne yakıyorlar ? KİTAPLARI !
Başkahramanımız Guy Montag. Kendisi bir itfaiyeci. Duyduğu ‘’mutlu musun ?’’ sorusuyla düşünmeye hayatının ne kadar anlamsız ve yüzeysel olduğunu farketmeye başlıyor.
Daha sonrasında bir gün görev esnasında kitaplarını yakmaya başladıkları birinin kitaplarıyla beraber yanmak istemesinin ardından sorgulamaktan kendini alamıyor merakı
günden güne artıyor.
Peki bu itfaiyecinin eline yakmak için bir kitap gelirse ve merakına yenilip yakmaz da okumak isterse ne olur? Asıl hikaye burada başlıyor. Keyifli okumalar
Kitapta bir çok isim olsada kısacık kesitlerde karşımıza çıksada karakterlerini hemen anlıyor ve adapte oluyorsunuz. Bir solukta okuyabileceğiniz harika bir eser.
Gül"... Şarkın ateş renkli çiçeği!
Mazlume; bir güle taktığım ad.
Sen her çağda yeiden doğar, her bahçede yeniden açarsın mazlume, yanmak ve yakmak için. Yanışta mısın mazlume ve seni yandırmak için yarışta mı sefiller?
Yanmaktan yakmaya an bulunmuyor mu gülüm? Gel ağlaşalım..
Diikat spoiler içerebilir!
Kitapsız bir dünya nasıl olurdu acaba hiç düşündük mü? Öncelikle yazar bu kitabın adını koyarken bir hayli kararsız kaldı ve bunun için itfaiye erini arayıp kağıt yanma ısısının 451 fahrenheit olduğunu öğrenince adını bu şekil bırakma kararı aldı. Konuya gelmiş olursak itfaiye denince aklımıza yangın söndürme olduğu gelir dimi benim direkt böyle olmuştu. Hatta kitabın kapağına bir türlü anlam vermemiştim. Okuduktan sonra ise bu nasıl da olur bir kapak resim de böyle hemen anlatılır düşüncesi oldu. İtfaiyelerin görevi yangın söndürme olması gerekirken hangi evde kitap varsa ya da neredeyse orayı yakma görevi görünüyor. Baş karakterimiz montag bir gün göreve giderken kadının evini yakmak için. kadın kitaplarını terk etmeyip kitaplarıyla yanmak istedi. Bunun üzerine montag derin düşüncelere daldı. Kendi kendine "bir kadın kitap uğruna yanabiliyorsa, kitapların içinde bir şeyler olmalı" düşüncesinden kurtulamıyor ve artık bu dünyaya ait olmadığını anlıyor.
# Mutlu olmamız için gerekli her şeye sahibiz, ama mutlu değiliz.
# Sonu iyi olan her şey iyidir.
Okurken çok keyif aldığım çok severek okuduğum bir eser oldu ve sizin de beğeneceğinizi umuyorum iyi okumalar
kitapla kalın...
"Olan olmuştur' olacak olan da olmuştur"
Ah neler oluyor bu hayatta olmazlar oluyor, olacak sandıkların olmuyor, yapmaz dediklerini yapıyor, yapar dediklerin yapmıyor.
Acaba bu Zehra neler zırve alıyor....
İlk defa Tarık Tufan okudum ve bu okuma sıralamam yanlış zamana geldi. Çünkü Tolstoy'un Diriliş'inden sonra Eda'nın aşkı ile yanan ve yanmanın eğitimini babasının tekkesinden ayrılarak alan aşığımızın yaşadıkları pek de iç açıcı gelmedi bana ilk başlarda. Hatta bırakayım okumayı, boş ver vakit kaybı demeye bile başladım.
Sonra "bu benim hatam, ona da bir şans ver, nasıl ki Rüstem ilk kez gördüğü kızın (gelinin) gözlerinden o kıvılcımı aldıysa sen de kitaptan hemen etkilenecek, mesajı hemen alacaksın diye bir kural mı var" dedim. zamanla alırsın kitaptan alınacak kıvılcımı, her şey hemen olmaz ya biraz da sabır gerekli, yanmak gerekli, ağlamak, gemileri yakmak gerekli. eda'nın aşkı ile yollara düşen kişinin prens nehilyudav'dan ne farkı var.
Tufan, aşkı- arayışı- dirilişi böyle sade, yalın, maceraperest anlatıyor Tolstoy da başka... ne demiş büyüklerimiz "her yiğidin yoğurt yemesi farklıdır ". sonuç ne: yoğurt yendi.
olay örgüsünü beğendim. araya serpilen mesajlar güzel.
demek neymiş hemen pes etmemeli bir şans daha verilmeli.
ah Eda ahhh sen de bir şans verseydin ya kahramanımıza....
Hak. Kenti: Yön güneydoğu. Pir. Köyü. Yükseklik 2100.
Bir kazazede ya da ademzade..
Birbirinden farklı iki lisan,
anlaşılmayınca solan insan.. Ve ardı arkası kesilmeyen olaylar..
Ferit Edgü, O (içinin boşluğu, belirsizlik, hiçlik...) romanında alışık olmadığımız bir üslup ve biçimle karşımıza çıkıyor. Şiir ile roman arasında, gerçekle düş arasında, umutla korku arasında gidip geliyor. Kente ırak bir bölgeye okumuş bir insan olarak düşmüşseniz o karanlığa güneş olmuşsunuzdur. Ölen bebeye şifa da sizdedir, muskasını kaybedenin muskasını yazma işi de; öğretme işi de öğrenme işi de.. Karanlığın aydınlığı kasvetle soğuruşu ya da aydınlığın karanlıkla çetin mücadelesi gelir sonra. Meşale sizdedir, yakmak için yanmak da gerekir..
İnceleme yazmayı pek sevmiyorum, her kitap için -hemen hemen her kitap için- işin ehilleri tarafından yapılmış tahliller, tenkitler mevcuttur. E hisseme aldığım da biraz kendi özelimdir. Dolayısıyla bu kadar söz kafidir :) Mutlaka ama mutlaka okunması gereken, mahrumiyeti ve çaresizliği iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir eser.. Beni hayli sarsan şu kısmı buraya da yazmadan geçemeyeceğim:
"Alaaddin geliyor. Gece.
Hoca benim kardeş hasta, diyor.
Nesi var? diyorum.
Ateşi var çok, diyor. Ölecek.
İlaç vereyim mi? diyorum.
Hayır portakal ver, diyor.
Portakal yememiştir hiç."
Eylül romanı, İzlekler metodu
Eylül romanının sonundaki yangın sahnesininin izlekler metoduna göre inceleme.
Sönmeyen Ateş
Bir çürümenin, yok oluşun, hislerin ve çalkantıların romanı olan Eylül’ü izlekler metoduna göre incelemeden önce ‘‘ izlek ‘‘ kelimesine değinmemiz gerekir.
İzlek; eserin tamamında görünmez
Küçük bir hidrojen taneciğinin başka hidrojenlerle de birleşerek ve oksijen ile bir araya gelerek oluşturduğu suyun bize ulaşmak için - yaradılışından itibaren - hangi yollardan geçtiğini anlatan harika bir kitaptı. Yazarımızın 'su' dan bahsederken aslında insan ruhuna gönderme yaptığını düşünüyorum. Her birimizin içinde yakmak ve yanmak eylemlerinin gerçekleştiğini ancak ruhumuzun sonunda bir 'su' gibi temiz ve ferah olabileceğini anlatmaya çalışmış. İlk kez bir kişisel gelişim kitabı okudum ancak ruhumun eylemlerini sorgulamadım değil. Ayrıca kitabın sevdiğim bir özelliği de yazarımız bazı cümlelerin altını çizmiş ve böylece önemini vurgulamış. Bu güzel kitabı yazdığı için yazarımıza çok teşekkür ediyorum
"Ne yak" dedi, "ne de yan!"
"Her doğum ölüme her ölümse doğuma gebeydi"
"Gidiyor mahlukat sırrıyla bilinmezliğe. Bir Yaradan biliyor bu yol çıkıyor nereye.."
Baskıcı ve totaliter bir rejim ...
Gelecekte bir gün , zamansız ...
Türümüz distopya , malumunuz üzere efendim ...
İtfaiyecilerin yangın söndürmek için görev yaptığı değil aksine yangın çıkarmak için görev yaptığı bir zamanı düşünün .
Peki bir de şunu düşünün ki ben düşünürken bile beynim ve duygularım acımıştı ;
" Kitapları yakmak " için yangın çıkarmak .
Yeryüzünde tek bir kitap kalmayıncaya kadar !
Buradan sonrası minnacık spoiler içerir !
Kitaplarıyla birlikte , kitaplarına sarılarak yanmak isteyen kadının satırlarını okurken ağlamıştım ..! :((
Türünün meraklısı muhakkak okumalı !
Grigoriy Petrov'un yazdığı Beyaz Zambaklar Ülkesinde kitabı hakkında biraz düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Kitap Finlandiya'nın büyük mücadeleler ile nasıl kalkındığını anlatıyor. Bu kitabı okuyan insanların çoğunda bir kalkınma düşüncesinin oluşacağını düşünmekteyim kitapta bahsedildiği gibi yanmak ve yakmak istedim. Şu anda bulunduğumuz bu zamanda kendi ülkemizde ve dünyada gençlerimiz belki cahillikten belki şehvet duygusundan bilemiyorum herkeste aynı cümleleri duyuyorum ben de bir gencim ve gençlik dinanizmi bende dde var kanimda akmakta ama yanlış yönlendiriliyoruz doğru yolu bulamıyoruz ve siyasi olarak da hayat koşullarının bize dayattıgi zorluklarla da içimizde bir bıkmışlık aldı başını gidiyor dur demek istiyorum oturun bir nefes alın ve ne yapmamız gerektiğini konuşalım ama sadece konuşmak ile kalmasın ayaklanalım kalkınalım madem olduğumuz durumu beğenmiyorbeğenmiyoruz o zaman bunun suçunu bir kaç kişiye atmayız. Kitap bu konularda ayrıntısı ile bahsetmektedir . Atatürk bu kitabı zamanında okullarda okutmuştur ve eline nasıl geçtiği bilinmemektedir. Ve kitabın sonunda Türkiye'de yayınlanan birçok baskısının önsözünde " Kitabın asıl sahip olduğu değer bize Finlandiya'yı anlatması değil , nasıl bir toplum olduğumuzu ve olabileceğimizi bütün açıklığıyla göstermesidir. "
Fahrenheit 451 İnceleme
Karakterimiz Guy Montag, bir itfaiyeci. İnsanların düşünmesine, sıkılmasına izin verilmeyen, televizyonların ve hızlı arabaların egemen olduğu bir distopya düşünün.
İtfaiyeciler artık yangınları söndürmüyor, yakmaya başlıyorlar. Montag'ın işi yakmak hem de yasa dışın olanların en tehlikesi olan kitapları...
Montag, kitaplarıyla birlikte yanmak isteyen birini gördükten sonra yaptığı işi sorgulamaya başlamıştır. Komşusu Clariesse ile yaptığı diyaloglardan sonra Montag bildiği her şeyi sorgulamaya başlıyor.
Kitapta ara ara kopuklukta olsa konusunun vermiş olduğu özgünlük çok keyifliydi. Benim en çok hoşuma giden kısmı, kitap severlere yönelik yazılmış bir kitap olması. Özellikle bir kitabı okuduğumuz da ne kadar hatırlamaya çalışsakta, çok zorlanırız ama aslında o kitap içimiz de yaşar. Kitap bunu iyi anlatmış. İyi okumalar...
1953 de yazılmış olmasına rağmen güncelliğini koruyan bir distopya romanı. Güzel, sürükleyici bir kitap.
Okurken aklıma soru işaretleri sokmayı başaran bir kitap oldu.
-Kitapları seviyoruz ama bunun ne kadar hakkını verebiliyoruz acaba?
- Gerçekten mutlu muyuz, ya da mutluluk dedigimiz şey tam olarak ne?
O zamanlarda kitapların yakıldığını ve sadece sürekli olarak televizyon izlendiğini hayal ediyor yazar. Montag adında bir itfayeci var ve büyük bir zevkle mesleği gereği kitapları senelerce yakıyor. Bir gün bir kadının evine gidiyorlar yakmak için, ama kadın evden çıkmayıp kitapları ile birlikte yanmak istediğini söylüyor. O zaman içinde bir şeyler kıpırdıyor Montag'in. O akşam mahallesinde bir kızla karşılaşıyor. Mutlu musun? Diye soruyor kız. Bir süre acaba gerçekten mutlu muyum diye düşünmeye başlıyor. Ondan sonra Montag kitapları yakmak yerine toplamaya, okumaya başlıyor.
Eylül... Kitabı yorumlama haddini kendimde görmüyorum. Biraz duygularımdan biraz da bitirince kafamda dönen sorulardan bahsedebilirim sadece. Aşk yanmak mıdır, yakmak mıdır? Yanarken yakmak, yakarken yanmak mıdır? Uğruna ölmek, öldürmek midir?
*
Her türden kitap okuduğumu düşünüyorum ama son sayfasını üzerimden tır geçmişçesine yorgun kapattığım bir kitap hatırlamıyorum. Bir Suat oldum, bir Necip, bir Süreyya... İsteklerimi yerine getirdim, aşkı tattım, içime kapandım, farkına vardım, bencil oldum, sencil oldum, fedakarlık yaptım, ihaneti tattım, acıyı tanıdım, ölüme susadım. Çok şey oldum, çok şey öğrendim, çok şey yaşadım ve yaşattım ama mutlu olamadım ben bu romanda. Hoşça kal Eylül, minnetim sonsuz Mehmet Rauf.
Kitap 6 farklı hikayeden oluşmaktadır. Hikayelerin özünü insan unsuru oluşturmaktadır.İnsanlar her öykünün sonunda öfkelerini, kızgınlıklarını bırakıp sevgiye yöneliyorlar. Bu kapsamda bakıldığında yazar, yakmak için öncelikle yanmak gerektiğini az ve öz bir şekilde sade bir dille anlatılmıştır.
Kitapta bazı bölümlerini okurken sanki bir din kitabını okuyormuş gibi hissine kapılıyorsunuz.
"Yoksul Köylünün oğlu" hikayesinde geçen Saray kısmı Kehf suresine benzetmek mümkündür.
Bazı hikayelerde yazar yaratanın tüm kullarını sevdiği, onları imtihan ettiği, kulun kulu Allah için sevmesi gerektiğini, birbirine karşılıksız yardımda bulunmalarını, Sadece kendisi için çalışmamak gerektiğini hepimizde Allah'ın bir parçası olduğunu çok güzel hikayelerine işlemiştir.
İyi okumalar..
