Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
Diikat spoiler içerebilir!
Kitapsız bir dünya nasıl olurdu acaba hiç düşündük mü? Öncelikle yazar bu kitabın adını koyarken bir hayli kararsız kaldı ve bunun için itfaiye erini arayıp kağıt yanma ısısının 451 fahrenheit olduğunu öğrenince adını bu şekil bırakma kararı aldı. Konuya gelmiş olursak itfaiye denince aklımıza yangın söndürme olduğu gelir dimi benim direkt böyle olmuştu. Hatta kitabın kapağına bir türlü anlam vermemiştim. Okuduktan sonra ise bu nasıl da olur bir kapak resim de böyle hemen anlatılır düşüncesi oldu. İtfaiyelerin görevi yangın söndürme olması gerekirken hangi evde kitap varsa ya da neredeyse orayı yakma görevi görünüyor. Baş karakterimiz montag bir gün göreve giderken kadının evini yakmak için. kadın kitaplarını terk etmeyip kitaplarıyla yanmak istedi. Bunun üzerine montag derin düşüncelere daldı. Kendi kendine "bir kadın kitap uğruna yanabiliyorsa, kitapların içinde bir şeyler olmalı" düşüncesinden kurtulamıyor ve artık bu dünyaya ait olmadığını anlıyor.
# Mutlu olmamız için gerekli her şeye sahibiz, ama mutlu değiliz.
# Sonu iyi olan her şey iyidir.
Okurken çok keyif aldığım çok severek okuduğum bir eser oldu ve sizin de beğeneceğinizi umuyorum iyi okumalar
kitapla kalın...
Baskıcı ve totaliter bir rejim ...
Gelecekte bir gün , zamansız ...
Türümüz distopya , malumunuz üzere efendim ...
İtfaiyecilerin yangın söndürmek için görev yaptığı değil aksine yangın çıkarmak için görev yaptığı bir zamanı düşünün .
Peki bir de şunu düşünün ki ben düşünürken bile beynim ve duygularım acımıştı ;
" Kitapları yakmak " için yangın çıkarmak .
Yeryüzünde tek bir kitap kalmayıncaya kadar !
Buradan sonrası minnacık spoiler içerir !
Kitaplarıyla birlikte , kitaplarına sarılarak yanmak isteyen kadının satırlarını okurken ağlamıştım ..! :((
Türünün meraklısı muhakkak okumalı !
Küçük bir hidrojen taneciğinin başka hidrojenlerle de birleşerek ve oksijen ile bir araya gelerek oluşturduğu suyun bize ulaşmak için - yaradılışından itibaren - hangi yollardan geçtiğini anlatan harika bir kitaptı. Yazarımızın 'su' dan bahsederken aslında insan ruhuna gönderme yaptığını düşünüyorum. Her birimizin içinde yakmak ve yanmak eylemlerinin gerçekleştiğini ancak ruhumuzun sonunda bir 'su' gibi temiz ve ferah olabileceğini anlatmaya çalışmış. İlk kez bir kişisel gelişim kitabı okudum ancak ruhumun eylemlerini sorgulamadım değil. Ayrıca kitabın sevdiğim bir özelliği de yazarımız bazı cümlelerin altını çizmiş ve böylece önemini vurgulamış. Bu güzel kitabı yazdığı için yazarımıza çok teşekkür ediyorum
"Ne yak" dedi, "ne de yan!"
"Her doğum ölüme her ölümse doğuma gebeydi"
"Gidiyor mahlukat sırrıyla bilinmezliğe. Bir Yaradan biliyor bu yol çıkıyor nereye.."
Eylül... Kitabı yorumlama haddini kendimde görmüyorum. Biraz duygularımdan biraz da bitirince kafamda dönen sorulardan bahsedebilirim sadece. Aşk yanmak mıdır, yakmak mıdır? Yanarken yakmak, yakarken yanmak mıdır? Uğruna ölmek, öldürmek midir?
*
Her türden kitap okuduğumu düşünüyorum ama son sayfasını üzerimden tır geçmişçesine yorgun kapattığım bir kitap hatırlamıyorum. Bir Suat oldum, bir Necip, bir Süreyya... İsteklerimi yerine getirdim, aşkı tattım, içime kapandım, farkına vardım, bencil oldum, sencil oldum, fedakarlık yaptım, ihaneti tattım, acıyı tanıdım, ölüme susadım. Çok şey oldum, çok şey öğrendim, çok şey yaşadım ve yaşattım ama mutlu olamadım ben bu romanda. Hoşça kal Eylül, minnetim sonsuz Mehmet Rauf.
Ray Bradbury/ Fahrenheit 451
Bu sene elime geçirdiğim bütün distopik kitapları okudum :). Fahrenheit 451’de Mart ayının son kitabı oldu . Gittikçe bu dünyaya ve onu diline alışmaya başladım diyebilirim.
Kitaba gelecek olursak diğer distopik kitaplar kadar okuması zor bir kitap değil yalın bir dili var kitabın. Ana karakter olan Guy Montag bir itfaiyeci ve bu dünyada onların görevi yangını söndürmek değil yangını başlatmak . Evet kulağa garip geliyor biraz ama bu dünyadaki itfaiyecilerin görevi kitapları ve kitap bulunduran evleri yakmak. Yine günümüzden ileri bir dönemin kurgulandığı dünyada kitaplar insanların en büyük düşmanı . Okumak , gereksiz bilgi sahibi olmak ve daha önce yazılmış boş şeylere kafa yormak insana yalnızca zarar verir.
Bu düzenin bir parçası olan Guy, yavaş yavaş yaşamı sorgulamaya ve doğru bildiği şeylerin yanlış olduğu kanaatine varmaya başlıyor ve en büyük düşmanları olan kitaplara ilgi duymaya başlıyor. Bir evde kitaplarıyla yakaladıkları kadının kitaplarıyla birlikte yanmak isteyecek kadar kitapları önemli kılan şey neydi ? İşte bu sorularla ana karakterimiz arayışa düşüyor ve onun penceresinden bu dünyayı görüyoruz.
Sonuç olarak yine otoriter bir devlet , yine insanların bütün yaşamları planlanmış ve kontrol altında ve yine bu düzene karşı koyan bir grubun varlığıyla tema olarak klasik bir distopik kitap diyebiliriz. Okunması keyifli ve söz konusu kitapların önemi olunca benim için daha da keyifli oldu. Güzel bir öneri olarak buraya bırakıyorum . Okuyacaklara keyifli okumalar dilerim.
1953 de yazılmış olmasına rağmen güncelliğini koruyan bir distopya romanı. Güzel, sürükleyici bir kitap.
Okurken aklıma soru işaretleri sokmayı başaran bir kitap oldu.
-Kitapları seviyoruz ama bunun ne kadar hakkını verebiliyoruz acaba?
- Gerçekten mutlu muyuz, ya da mutluluk dedigimiz şey tam olarak ne?
O zamanlarda kitapların yakıldığını ve sadece sürekli olarak televizyon izlendiğini hayal ediyor yazar. Montag adında bir itfayeci var ve büyük bir zevkle mesleği gereği kitapları senelerce yakıyor. Bir gün bir kadının evine gidiyorlar yakmak için, ama kadın evden çıkmayıp kitapları ile birlikte yanmak istediğini söylüyor. O zaman içinde bir şeyler kıpırdıyor Montag'in. O akşam mahallesinde bir kızla karşılaşıyor. Mutlu musun? Diye soruyor kız. Bir süre acaba gerçekten mutlu muyum diye düşünmeye başlıyor. Ondan sonra Montag kitapları yakmak yerine toplamaya, okumaya başlıyor.