Bir çok satırda buldum, bir çok duyguyu
İnsanlar kanıyor, acıyor ve ölüyorlardı
Somut ve soyut
Var ve yok
Âslen ve mecazen
Şahit oldum viran yüreklere
Her demde bir kana bulanmış ihtiras
Ve her sinede masumane birer aşk
Rabb, gördüm beşer sırtındaki çula Ebu Leheb’in odunlarından doldurmuş
Yanmak ve yakmak için…
VSancaktutan|
Küçülen yaka-yaka aydınlatacak,
Büyüyen yana yana anlayacaktı.
Sayfa 26 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Demem o ki aşk okuluna bir fâniyi severek giren bir kişi yarı yolda da kalabilir. Rabb'ini sevmenin ve kul olmanın anlamını bilip görevlerini yapan bir kul olarak yaşayabilir ama ileriye gitmeye muvaffak olamaz. Kimi bilmekten öte geçer bunu bizzat yaşar, aşk ile yapar kulluğunu, tat alır bu kulluktan; ancak şeytanın tuzaklarına açık olabilir kişi. Aşk aynasında kendisini bir dev olarak görüverirse insan şeytanın oyuncağı olur. Öyleleri de vardır ki hem yaşar hem yaşatır; insanlar pervane misali döner etrafında, hem yanar, hem yakar... Yakmak için de yanmak gerek amma; yanmak için de aşk gerek. Her şey aşk ile yanacak ki ne mâsiva kalacak ne de benlik denilen hayvan. Aşk kelime ile tarif edilemez bu fakire göre; ancak yaşanarak bilinir. Bunun misalini tatmak ise lütuftur. Bu lütfu görebilmek için marifet gerek; bu lütuf öyle bir lütuftur ki kör bir ateş; tutmasını bilmezsen seni kül eder. Onu tutmayı öğreten gerek.
Sayfa 205Kitabı okudu
Gerçekte, insanlar ikiye ayrılır; aydınlıkta olanlar, karanlıkta olanlar. Aydınlıkta olanların sayısını arttırmak, karanlıkta olanların sayısını azaltmak; işte hedef budur. Ve işte bunun için biz; "eğitim ve bilim!" diye bağırmaktayız. Okuma yazma öğrenmek; ateş yakmak demektir. Hecelenen her kelime, bir kıvılcımdır. Kaldı ki, ışık her zaman sevinç demek değildir. Işıkta da acı çeker insan, aşırılık yakar. Alev, kanadın düşmanıdır. Uçmaya ara vermeksizin yanmak; işte dehanın mucizesi budur.
"Ateş dediğin, yanmak için değil; yakmak için vardır kızım. Olduğu yerde, hararetiyle baş başa kalan ve sadece kendisini yakan ateş, kıymetsizdir. Sonu bellidir; kül olup rüzgârda savrulmak.
Ateş dediğin, yakacak ki işe yarasın. Bana dersin ki sevdiğimin yüreği neden yanmıyor? Sana derim ki, kabahat yakamayanındır!"
“Boz” ve “qonur” azerbaycan türkçesinde gri demek ayrıca.
Esas Türkçede kahverengi spektrumunu karşılayan üç kelime biliyorum. Bir kere boz; tanımlanamayan her çeşit ara renk için kullanılan joker bir kelime. Özellikle sarı ile kahve rengi arası toprak rengi. Yağız: karaya çalan yanık kahverengi, muhtemelen yanmak ve yakmak fiilleriyle aynı kökten. Bkz. İngilizce brown. Almanca braun < Ing. burn. Aim. brennen (yanmak/yakmak).
Anadolu ağızlarında yaşayan üçüncü sözcük konur, daha doğrusu art damak n’siyle kongur.
Önüne geçemeyeceğimiz tek gerçek , kalıcı olanları yok etmeye çalışmaktı... Yakmak değil okumak , ve okuduktan sonra yanmak zevk olmalıydı...
AŞK ARTIK GÜRÜLTÜCÜ. Artık aşkın gürültüsünden durulmuyor. Aşkı ruhunda dinlendiren sevgililer yok. Ortalığı telaşa vermek, yakmak, yıkmak, kırmak istiyor aşk. Yok olurken yok etmek istiyor. Eskinin sessiz ve içli aşıkları nerede şimdi? Aşkını içinde bir ateş gibi gezdiren, "Yaktığımdan daha büyük ateşlerde yandım" diyen o mahsun sevgililer? Onları çıkardıkları sesten değil, ruhlarının üzerinde gezinen sessizlik halesinden tanıyabilirdik. Onlar içe çekilir, içe doğru derinleşir, varoluşun kemikleri yakan ızdırabıyla sarhoş olabilirlerdi. Onlar bu sızıdan hiç uyanmak istemez, aşıkın asıl derdinin çilede pişmek, çilede yanmak ve bu çile ile tamamlanmak olduğunu bilirlerdi.
Sayfa 56Kitabı okudu
