İnsan ne çok istiyor gözlerinin içinde kendisini görmeyi...
Karşıda kendimi görsem kolundan tutar bir yüzünü yıkardım.
Saçını sıfıra vurur, yüzüne bir tokat atardım, çorba yapar sırtına dökerdim, kirpiklerine iltifat eder yakmaya çalışırdım.
Yolda ayağına çelme takar yüzü koyun yere düşmesini izlerdim. O haline hem güler, hem ağlardım...
Sonra eline bir kaç kitap sokuşturup sokağa atardım.
Niye yaptın diye sorarsa?
_ "Hiç" derdim.
Bunu sorduğun için mi varsın, var olduğun için mi sordun diye kızardım...
Bir lamba düşleyin yanıyor, gitgide yaşlanıyor ve açılıp kapanmaya başlıyor. Durumu fark ediyor ve yanmak meselesi ile mücadele ediyor. Her kapanışta tekrar açılıyor ama sorunun kapandıktan sonra açılmak değil, bir defa kapanmak olduğunu anlamıyor. Yanmak için uğraşıyor ama gitgide yoruluyor. En sonun da patlıyor...
Bu lamba, yansada yanmasada lamba mıdır?
Lambalığı ışık saçmasından önce mi gelir?
Lambayı lamba yapan saçtığı ışıksa tamamda, lamba ışıktan alakasızsa insan oğlunun onu değiştirme çabası niyedir?
Varoluş "Öz" den önce mi gelmektedir, yoksa Yağmur yavaş yavaş analitikleşmekte midir???
Yağmur ERDEM
youtu.be/O3QiRxP0U1E?si=...
İyi mi geceler? :( “Should I kill myself, or have a cup of coffee?”
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Kemal Sayar Okuma Etkinliği (20.07.2020- 20.08.2020)
Kıymetli dostlar,
Etkinliğimiz başlamıştır. Alıntılarınızı, incelemelerinizi sabırsızlıkla bekliyoruz. Birlikte öğreneceğimiz çok şey var. :)
....................
Bu dünya için söylenecek, üzerine konuşulacak çok şey var. Ya da belki hiçbir şey yok. Dünya yok. Konuşmalar yok. Sessizlik. Derin ve sonsuz bir sessizlik. Tefekkür. İçe dönüş. Kaf
Bazı Hesaplar Mahşere Kalır
Unutulmaya yüz tutmuş, eskimiş plaktaki şarkı gibiydi yaşanılanlar
Küllenmişti anılar...
Hayatsa, hayalinde canlandırdığın olmayan sevgilinin hasretiyle yanmak gibi
Bazı hesaplarımı mahşere bıraktım
Ve elimi kolumu sallaya sallaya dolaşıyorum, hiçbir şey yokmuş gibi
Önbellek dolu, reset atmak lazım unutmak için
Bir ömür bir kalemde silinir mi?
Kim