Düz yazı yazmak ne zor şeydir tıpkı neyi düşüneceğini bilmemek gibi. Bazen kendini, bazen başkasını düşünürsün. Neden düşündüğünü bilmediğin halde düşünürsün ve neden düşündüğünü düşünmeye başlarsın. Bazen cevabı yanlış olur, bu da insanı üzüntüye götürür. Anlaşılmak ne zor şeydir, ya karşındaki kişi saf cahil ya da sen yanlış düşünmüşsündür. Olumsuz şeyleri "düşünmek istemiyorum" diyerek birakamazsın. Düşünceni neden istemediğini anlamak gerekir. Anlamak bazen zordur, bazense derin. Yüzerek çıkamazsın ki ateşin içinden. Bıraktıkça düşersin, yüzdükçe yanar. Yanmak özgürlüğün anahtarıdır, nefes aldığında anlayacaksın özgürlüğü.
Son
Dünyada olmak ışıkta olmaktır .
.. ama önemli olan, ışığa dayanmaktır (çocuğumuzun şarkı söylediği zamanlar gibi ), katır tırkları, asfalt ve deniz üzerindeki ışıkta söneceğimi bilerek sevince dayanmak, zamana da yanmak ya da bir andaki sonsuzluğa. Sonsuz olmak:
var olmuş olmak.
.
Sayfa 216 - Can YayınlarıKitabı okudu
".. ve anladım ki çaba gösterip ıslanmak gerek o suda ıslanmak ve yanmak gerek."
"Kişi kendi duygularının çeperlerine kadar doldurduğu bir dolabın içinde ne yana kaçabilir?"
"Dünya sevinçlerinin temelinde acı var."
"Hararet ve su, benim yatağım ve yastığımdır: yanmak ve boğulmak. İşte benim ayinim."
Yanmak bakımından şu mum kendisine ne kadar da benziyordu. Onun da bağrında yanan bir can ipi, başında da alevler ve dumanlar vardı. Üstelik o yangından dolayı durmadan ağlıyor, göz yaşları bedeninden damla damla süzülürken bedenini eritiyor, tüketiyor, yok ediyordu...
"Galiba mumlar gibi kendi göz yaşlarımın denizinde boğulana kadar sürecek bu yangın!"
Karanliklar aydinlanmaya muhtaç,
Aydınlık yarınlar için mum gibi yanmak,
Ve yanarak tükenmek lazımdır.
Bu gün hepimiz
Dünkü yananların ışığında
Yolumuzu bulmadık mı?
Ahmet Öztek
yazmak
atıfdır aslında.
gelene
gelmeyene
kalana
kalmayana
acıya
sızıya
hâra
bahara
nâra
yâre
...
insan ne kendini yazar
ne de yazmakla haddini aşar
yerini ve sınırını bildiği müddetçe
yanmak, yazmak yolunu açar
nice hârlar bahara çıkar.