Adem GÜZEL
@adem_sg
Öğretmen
Lisans
24 Temmuz
243 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
"Ruhumuz çoğu zaman bir savaş alanıdır."
Sevginin kutsal bir anlamı vardır ve kişi karşısındakini niye sevdiği konusunda niyetinin saflığını keşfetmek zorundadır. Sana istediklerini verdiği için mi seviyorsun? İstediklerin değişecektir. Peki iyi bir yoldaş olduğu için mi seviyorsun? İşte bu devam edecektir.
Basit gibi görünüyor ama insanlar bir araya geldiğinde zamanlarının çoğunu şikâyet etmek ve birbirlerini ötekileştirmekle geçiriyorsa bu topluluk zaman içinde güçsüzleşecek demektir.
Okur Takip Önerileri
Çocuk doğuştan bir bilim insanıdır. Eğitimin niyeti, kişinin getirdiği merak potansiyelini beslemek, daha karmaşık soruları sorabilecek ve yolculuğa zevkle devam edebilecek durumda kalmasını sağlamaktır.
Bir ailenin çocuğuna, bir toplumun vatandaşına yapabileceği en büyük kötülük onun insan potansiyelini heba etmektir.
Gelişmesine önem verilmemiş bir çocuk millî servete ihanettir. Vatandaşın çözüm üretmek yerine şikayet etmeye harcadığı zaman da, damlayan musluk gibi ulusal bir israftır..
"Esas olan olmaktır, yapmak önemli değildir."
Bir gün öleceğim; siz de öleceksiniz, biliyorsunuz değil mi?" derim. Ölüm bir gerçek...
Duygularımız içimizdeki rehberin elçileridir. Öfke, hüzün, telaş, mutluluk, hayal kırıklığı, özlem; hepsi birer elçidir ve bize önemli mesajlar vermeye çalışmaktadırlar.
Yaşamda mutlaka bir hiyerarşi olmalı. Ailede, eğitimde, her sosyal ortamda hiyerarşi var ve olmalı. Ama bu hiyerarşinin temeli ne? Korkuya dayalı bir hiyerarşi mi; ehliyete, liyakate dayalı bir hiyerarşi mi? Ailenizde var olan hiyerarşinin altında yatan temel değerler ne?
Kendimiz hayatımızın en güçlü ve en sürekli tanığıyız. Hangi amaçla hangi seçimleri yapıyoruz? Kimse bilmese dahi içimiz bilir!
"Madem insan doğdum, olabileceğim en iyi insan olmalıyım..."
Korku Kültürü...
O hiyerarşi içinde kendin olarak var olman hoş karşılanmaz ve de buna izin verilmez. Askerî bir sistem içinde gibi yaşarsın; rütben kadar var olursun, hatta sen o rütbesindir. Kurduğun tüm ilişkiler sistemde nerede yer aldığına göre düzenlenir. Ancak rütben kadar konuşma ve davranma hakkın vardır. Sen toplumsal sistem içinde öğrenci, öğretmen, müdür, memur, doktor, hemşire vb. gibi bir sosyal statüsündür ve bu statüden beklenilenler içinde duyman, düşünmen, konuşman ve davranman beklenir. Duygu ve düşüncelerini geliştirip ifade etmen sistemi bozacağından buna fırsat verilmez...
Kimsenin kimseye teşekkür borcu yok. Zengini-fakiri yok. Kuşu-insanı da yok. Hepimiz görkemli bir sistemin içinde birbirimizi tamamlıyoruz. Yaşam yolculuğu aslında etkileşimlerle örülü bir ağ ve ekipteki her bir birey diğeri için gerekli... Yaşam yolculuğunda her an birbirimize verebileceğimiz, birbirimizden alabileceğimiz hediyeler var...
"Merhaba hüzün! Nereden geldin ve bana ne anlatmak istiyorsun?"
Başkasıyla sohbet edebilmek için kişinin öncelikle kendisiyle sohbet etmeyi öğrenmesi gerekir.