"İnsan olmaya bir adım yeter". Sadece bir adım bile yeterli olabilir; yarım kalan bir şarkıya eşlik etmek gibi!
Victor Frankl, "Eğer hayat anlattığınızdan başka bir şey değilse, o zaman bütün bu yaşadıklarımızın ne anlamı var?" diyerek hayatın anlamıyla ilgili kaygısını dışa vurur.
Frankl'a göre yaşamın gerçek anlamı, kişinin kendi içinde ya da kendi ruhunda değil, dünyada keşfedilmelidir. Bu temel özelliği "insan varoluşunun kendini aşkınlığı" olarak adlandırır.
Kişinin kendisi dışında başka bir şeyle ilgilenmesi, ona yönelmesi gibi amaca yönelik davranışlarıdır bunlar.
Bir başkası için, onun acısını, zorluğunu görüp dindirmek ya da azaltmak için yapılanlardadır insan olmak bazen.
Farklılıklara, zorda olana, acı çekene yönelik her davranış bizi daha da insan yapar. Kendimizi aşmamızı sağlar.
Bazen yarım kalan şarkıya eşlik etmek, elinden tutmak, sakince beklemek, nazik olmaktır sadece...