ONLARIN YAP DEDİĞİNİ YAPMA, YAPMA DEDİĞİNİ YAP
Edebiyat tehlikelidir. Kapitalist dünyanın gerçek edebiyatı halk kitlelerinden uzaklaştırmasının ve bunu entellektüel bir oyun haline getirmesinin bir amacı var elbette. Çünkü söz sanatları her zaman tehlikeli sayılmıştır. İnsanları düşünmeye, sorgulamaya, bilinçlenmeye, başkaldırmaya davet eder. Her iklimde, her rejimde, yüzyıllar boyunca şahirlerin, yazarların hapsedilmesinin hatta öldürülmesinin temel nedeni budur.
Genellemenin Her Kesime Zararları
İlçemizin halk kütüphanesinin başlatmış olduğu projenin ilk ayı için oy çokluğu ile seçtik bu kitabı. Daha önce de Zülfü Livaneli kitapları okudum. İçinden çok sevdiklerim, etkilendiklerim oldu. Azınlık haklarını savunması, farklı bir açı sunması gerçekten değerli. Azınlık görüp, yok sayılan hayatları bize tanıtmasını seviyorum. Fakat bunu yaparken ona göre çoğunluk olarak gördüğü kesimle ilgili yaptığı genellemelerden ben kendi adıma rahatsız oldum. Tanıttığı tüm gruplara yönelik iyi ve kötü örnekler varken, neden dindar kesim hep yobaz, cahil, dine körü körüne bağlanmış olarak gösteriliyor? Azınlıkları genellemeler yaparak yaftalamak yanlışta dindar kesime yapılan genellemeler mübah mı? Hepsi mi kör cahil? Hepsi mi din adına can almaya dünden razı? Hepsinin mi psikolojisi bozuk? Gerçekten üzüldüğümü hissettim kitaptaki örneklemlerden. Umarım yeni kitaplarında diğer kesim olarak gördüğü kesimleri de derinlemesine tanıma ve onlarla da empati yapma şansı olup, deneyimlerini bizimle paylaşır. 
Zülfü Livaneli
Yaşar Kemal ile yapılan söyleşinin devamı;
1973'te konuyu Paris'te Abidin Dino'ya, İsveç'te Zülfü Livaneli'ye anlattım. Ben romanlarımı her zaman sevdiğim, güvendiğim arkadaşlarıma anlatırım. Ölmez Otu adlı romanımı da yazmadan önce Paris'te buluştuğum Nazım Hikmet'e anlatmıştım. Yukarda dedim ya roman bir laboratuvar değildir. Her yönüyle insan gerçeğine biraz daha, biraz daha
