Vurduğun her yerden gül biter sanma
Sen beni ilk defa yaralamadın
Ben sana kul köle olurdum amma
Sen bana bir günlük yar olamadın
Bu kadar yüklenmek var mı susana
Yerimde olupta çıldırmasana
Ben gönül köşkümü açtım da sana
Sen sokak kapını aralamadın
Hançerle mavzerle yıkılmazdım da
Süründüm aklımı senle bozdum da
Ben sana yüzlerce roman yazdım da
Sen bana bir satır karalamadın
Onbinde bir kula nasip olsam da
Kadrimi bilmedin nimet olsam da
Ben senın bağına rahmet olsam da
Sen benim dağıma kar olamadın
Kalplere şifalar sunan meyvaydım
Her keyfe kedere derde devaydım
Ben senin bahtına gülen ayvaydım
Sen bana ağlayan nar olamadın
Yıllara mal oldu gözümden düşmen
Ey şimdi aynayla kavgalı düşman
Her zaman mahcupsan her zaman pişman
Sen kendi kendine yar olamadın.
Sayfa 223
Unutmak istedim ama
Yâr, seni unutamadım…
Sayfa 48Kitabı okudu
Gönlümü sana vermişim.
Meğer ne çok severmişim,
Yâr, seni unutamadım.
Sayfa 48Kitabı okudu
VİSAL
Beni zaman kuşatmış, mekan kelepçelemiş;
Ne sanattır ki, her şey, her şeyi peçelemiş...
Perde perde veralar, ışık başka, nur başka;
Bir anlık visal başka, kesiksiz huzur başka.
Renk, koku, ses ve şekil, ötelerden haberci;
Hayat mı bu sürdüğün, kabuğundan, ezberci? Yoksa göz, görüyorum sanmanın öksesi mi? Fezada dipsiz sükut, duyulmazın sesi mi?
Rabbim, Rabbim, Yüce Rab, alemlerin Rabbi, sen! Sana yönelsin diye icad eden kalbi, sen!
Senden uzaklık ateş, sana yakınlık ateş!
Azap var mı alemde fikir çilesine eş?
Yaşamak zor, ölmek zor, erişmekse zor mu zor? Çilesiz suratlara tüküresim geliyor!
Evet, ben, bir kapalı hududu aşıyorum;
Ölen ölüyor, bense ölümü yaşıyorum!
Sonsuzu nasıl bulsun, pösteki sayan deli? Kendini kaybetmek mi, visalin son bedeli? Mahrem çizgilerine baktıkça örtünen sır;
Belki de benliğinden kaçabilene hazır.
Hatıra küpü, devril, sen de ey hayal, gömül! Sonu gelmez visalin gayrından vazgeç, gönül! O visal, can sendeyken canını etmek feda; Elveda toprak, güneş, anne ve yar elveda!
Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yâr sevgisi gibi bir sevgi.
Sayfa 42Kitabı okudu
Yâr yüzü yeryüzünde lügatın sihir tozu
Bir hoş oluyor akıl kanat açarken suya
Bana öyle gelir ki hayatın kalan kozu
Mayamda işli dantel çocuk sırrında oya
Yorgun düşünce gözler uyuyup uyanayım
Ver lügatı elime sonra sessizce çekil
Penceremin başında encâmıma dalayım
Rüyadan kısmetimi tâbire gelsin kefil
Sayfa 56Kitabı okudu
Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk cellâdından ne çıkar madem ki yar vardır
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
bana derler niçin gülzâra varmazsın bahâr oldu
bahârı neyleyim ben yârim ağyar ile yar oldu
Cevapsız sorular soruyorlar, kesip atması çok zor. “Bak! İlkyaz geldi, renkler gülüyor, yumuşak esintiler gülleri okşuyor. Neden bağlara bahçelere, güllüklere koşmuyorsun?” diyorlar. Âlem bahar kılığında, ruhum kara kışın kıskacında. Gözümde yok güller, bülbüller, yeşiller, renkler, dereler. Gönlümde keskin buzlar, yüzümde ihanetin tırnakları. Beşinci mevsimin ortasındayım. Bana ne yazdan, bahardan. Düşmanlarla yar oldu sevdiğim, ben onun kaygısındayım.
Yakarış..
İlâhî! Hamdini sözüme sertâc ettim, zikrini kalbime mi'rac ettim, kitabını kendime minhâc ettim. Ben yoktum var ettin, varlığından haberdar ettin, aşkınla gönlümü bî-karar ettin. İnâyetine sığındım kapına geldim, hidâyetine sığındım lütfuna geldim, kulluk edemedim affına geldim.
Şaşırtma beni doğruyu söylet, neşveni duyur hakikati öğret. Sen duyurmazsan ben duyamam, sen göstermezsen ben göremem, sen bildirmezsen ben bilemem, sen söyletmezsen ben söyleyemem, sen istetmezsen ben isteyemem, sen sevdirmezsen ben sevdiremem. Sevdir bize hep sevdiklerini, yerdir bize hep yerdiklerini, yâr et bize erdirdiklerini! Sevdin habibini kâinata sevdirdin, sevdin de hil'at-i risâleti giydirdin, Mâkam-ı İbrahim'den Mâkam-ı Mahmûd'a erdirdin. Server-i asfiya kıldın, Hâtem-i enbiya kıldın, Muhammed Mustafa kıldın.
Salât u sam, tahiyyât u ikram, her türlü ihtiram ona, onun bütün âl ve ashâb ve etbâına ya Rab!
Sayfa 17 - 1. CiltKitabı okudu
Kitap sevgisi
"Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yâr sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanin içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum.Daha doğrusu, ben şöyle inanıyorum; Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır; ama uyuyordur. Onun, zamanı gelince uyandirilmasi gerekir.
Sayfa 42Kitabı okudu