Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Bazı kitapların okunma zamanlarının olduğuna inanırım. Bir anlamda kişinin kendinden ziyade kitap kendisini okutma ihtiyacı hisseder.
Garip bir his.
Ne zaman lüzumlu olduğuna kendisi karar verir bazı kitaplar. Ben buna inanırım.
Çıkmak istediğiniz ve kur yaptığınız birinin size yüz vermemesi, nazlanması gibi adeta.
Okumak istesenizde o okunmasına izin vermez, bir telaş bir iş araya girer ve kendisini unutturur.
Hanne Almanya ya göç etmiş bir ailenin hiç yüzü gülmeyen, kendini hep yalnız ve mutsuz hisseden sadece melek annesinden sevgi gören talihsiz bir kardeşimiz. Beni en çok da etkileyen gerçek bir hayat hikayesinden alınıp güzel bir esere dönüşmüş olmasıydı.
Bana köprüler lazım duvarlar değil diyip içinde bulunduğu yalnızlıktan sıyrılmak için annesinin okuduğu #mesnevi yi okurken ki yolculuğu ona doğru yolu bulmakta bir ışık oluyor. Belkide içinde kaybolduğu benliği bulmak için Rabbım onu böyle bir yola sürüklüyor.
Gerçek aşk nedir? İnsanın yaratılmış olana bağlanmasımı yoksa onu Yaradanı sevmesimi. Yaradılış gayemizi unutmadan Yaratılanı Yaradan dan ötürü sevmek asıl emel ve gaye bu olmalı.
Bir roman dan ziyade bir yol göstericiydi. Sizlerde Roman okumayı seviyorsanız
Maziye geri dönme imkanım olsaydı bugünkü aklımla acıya sebep olan ne varsa kıyasıya mücadele ederdim.Bunu şimdi böyle söylüyorum da buna gücüm yetermiydi bundan hiç emin değilim.
Ne büyük acıymış i sanın kendinden daha yaralı birinin karşısında kendisini bulması. Varlığına tutunmak istediğimin aslında bende umut araması.
#hannekitap #bahadıryenişehirlioğlu #timaş #timaşyayınları #türkroman #öykü #yaşanmışhikayeler #kitapaşkı #kitaptavsiyesi
·
Not rated
Atilla Keskin 68´lerde Deniz, Hüseyin, Yusuf, Sinan ve daha niceleriyle çıktığı yolculuğu "Acılara Yenilmeyen Gülümseyişler“ adlı anı-romanında anlatıyor.
Romanı okuyanların yorumlarına bakıyorum.
Yazıların ortak özelliği, okurken insan nutkunun tutuluyor olması!
Nasıl olmasın?
"Ölüme İlk isyanım“ ile başlayan kitap, "Ölümle
Her şeyden önce uzak hatıralarım vardı benim, onu önce rüyalarımda yaşadım, sonra yıllar içinde sözcüklerimi buldum, gerçeğimi buldum, bulduğum anda tüm anılarım hikâyelere dönüşmeye başladı. Hangisi gerçek, hangisi hayal artık bilemiyordum. Kâh unuttum kâh hatırladım. Unutulmaya yüz tutan tüm hikâyelerimi derin sulara batırdım, göklere saldım, üzerine topraklar attım. Böylece kaybettiğimi sandım ya da kaybettiğimi umdum.
O gece kendi içime uzandım, orada uzun süre sere serpe yattım.
Ve nakış işlercesine kendimi yeniden yarattım. Kıymetli bir cevher çıkarırcasına, zahmetle, kanımla, canımla içimden çekip çıkardım. İşte anlatılmaya değer yegâne hikâyem de bu oldu.”
Neylan, narsist heykeltıraş Levent’in hünerli elleriyle acılı, eksik, hüzünlü, seven ama sevilmeyen, yaralı, kırgın bir tanrıça olarak şekillenirken, kendi hikâyesinin çok uzak topraklarda, nergis kokulu bir kasabada yazıldığını bilmiyordu. Bir gün annesinin verdiği bir haber, Levent’ten koşar adım uzaklaşan adımlarını o kasabaya çevirdi. Hayatla hikâyenin iç içe geçtiği bu büyülü topraklarda Neylan köklerini, kendisinden gizlenen gerçekleri bulacaktı. Her yeni yolun sonunda yeni bir insan, yeni bir hikâye vardı.
Bu inceleme başıma neler getirir bilmiyorum ama biz bizeyiz nasılsa diyerek başlıyorum. Kitap gerçek bir karakteri ele alıyor: Fernand Iveton. Giyotinle kafası gövdesinden düşmeden birkaç dakika evvel şu sözleri sarf ediyor: "Ben öleceğim," diyor "Ben öleceğim ama Cezayir bağımsız olacak."
Ölüm olağandır. Ölüm, gerçek manada
Arthur,sevmekten sevilmekten vazgeçmiş kaderine boyun eğmişti. Yaptığı zoraki evliliğin en güzel yanı kızı Lena'ydı.Yüreğinin derinliklerine hayallerini hapsetmiş, bir gün kuşlar gibi özgür bırakmayı bekliyordu. O gün gelene kadar evcilik oyununu oynamaya sessizce devam edecekti.
Gloria Mâlikanesinin satılmasıyla altüst olan
Ejderha Cumhuriyeti
ilk kitaptan kısa bir hatırlatma yaparak başlıyorum inceleme yazıma. Serinin ilk kitabı Haşhaş savaş'ında savaş yetimi Rin'in evlatlık verildiği (zorla evlendirilmemek için )aileden uzaklaşmak için Sinegard askeri akademiye girişi ile başlamıştı. Daha ilk günden okuldaki en zengin ve güçlü öğrenci ile düşman olmayı başarabilmişti Rin. bu
"Çünkü senin kendi gözünde değerin yok. İnsanlar sana sadece senin kendine davrandığın gibi davranır. Eğer buna devam edersen ne yapacaklarını tam olarak biliyorum. (…) Senden geriye hiçbir şey kalmayana kadar tüketecekler ve sonra da nasıl öldüğünü soracaklar."
Selamlar, ben Leyla.
Bazı kitaplar bana kitap okumanın ne kadar harika bir
Ne yalan söyleyeyim kitabın kalınlığı gözümü çok korkutmuştu. Üstelik ilk üç yüz sayfada ciddi adapte sorunu yaşadım. Kitaba eklenen yeni karakterleri tanımaya çalışmak ve gidişatı hangi yönde etkileyeceklerini anlamaya çalışmak biraz yorucu gelmişti. Lakin bahsettiğim yerden itibaren belki de artık konuya daha hakim olmanın verdiği rahatlıkla
Yüz Karası~ Brittainy C. Cherry 5/5
~
" Prenses, benim için tek bir şey yapabilir misin? "
" Tabii, ne istersen. "
" Eğer bir daha aşık olursan lütfen o kişi ben olayım. "
~
Kitap hakkında beklentim çok yüksekti ve beklentimin çok üstündeydi. Son zamanlarda okuduğum en güzel romantik dram kitaplarından biri oldu.
Grace yaşadığı ihanetin ardından yaralı bir şekilde ailesinin yaşadığı kasabaya döner. Kocasının ona dönmesini umut ederken orada tüm kasabanın nefret ettiği yüz karası Jackson ile yolları kesişir. Başlarda birbirlerinden pek hoşlanmazlar, çok farklıdırlar ancak her ne kadar farklı karakterde olsalar da yaşadıkları ve acıları onları yakınlaştırır.
Karakterlerin yaşadıkları gerçekten çok zordu. Kasaba halkından ve özellikle Grace'in annesinden nefret ettim. Tüm bunlara rağmen birbilerine destek olmaları çok güzeldi. Jackson ve Grace'in karakter gelişimi de çok güzeldi her sayfada daha da güçlü oldular. Her duyguyu yaşatan bir kitap oldu gerçekten. Kesinlikle okuyun!!