Paraşüt
Manzara harikaydı, tüm ekipmanımla uçurumun kenarında atlamak için nefesimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Cebimdeki bitter çikolatanın yarısını iki ısırıkta ağzıma attım ve kalanını cebime geri koydum. Çikolata tadında 3'ten geriye doğru saydım ve kendimi aşağıya bıraktım. Sanki ruhum bedenimden ayrılmışçasına boşluğa doğru düşüyordum. Biraz
Çerezlik, okuyunca zihnimi dağıtacak bir kaç kitap önerisi alabilir miyim?
Başladığım son dört kitabı yarım bıraktım, öyle bir beyin yorgunluğu ve doluluğu diyeyim.
İki kitaplık bir seri olmasına hiiiiç gerek yokmuş gerçekten. Kitabın girişi çok güzeldi, ne zaman okula gidildi o zaman kitap battı benim için. Çok güzel bir kitap olabilirdi ama yazar sakız gibi uzatmış, sırf smut yazmak için saçma sapan gerekçeler (yatağa veya tavana bağlanmak ne demek yani gerçekten gerek var mıydı buna?) uydurmuş. Başroldeki kız okula gittiğinde yapması gereken her neyse onu yapmak için kılını kıpırdatmadı anca flörtleşip durdu. Bunun tek yolu o adamla yakınlaşmak mıydı, keşke bir yandan da kendi kendine araştırmalar falan yapsaydı kitabın başındaki aksiyon devamında sıfır. Tam olarak 216. sayfada yarım bıraktım yani bitmeye yüz sayfadan az kalmışken, çok zorladım bu sayfalara gelene kadar ama ı-ıh kitap gram ilerlemiyor. Tek kitap ve uzatılmadan yazılsa daha güzel olabilirdi, bu kitap yüzünden reading slump yaşadım tam bir ay elim kitaplara gitmedi. Benlik değil kısacası.
Cadılar Meclisi 
Harper L. Woods
çiçeğim,
Buralar soğuk bir matem havasına büründü sensiz. Yazıp çizip karalıyorum durmadan yokluğunun gölgesinde. Hayır, hayır… sana gel demiyorum. Sana sensizliğin bana bıraktığı acıdan bahsediyorum. Gitmelerin bu denli kalp burktuğunu, bir odaya bile sığamaz hale getirdiğini bilmezdim. Sayende çiçeğim, o da sayende tıpkı birçok şey gibi. Sana kızmıyorum, sanırım artık kırgın da değilim. Anlasana! İçim toz toprak içinde seni sevmeyi bırakmaya çalışıyorum! Nasıl bir ağrıdır bu, içimde fırtınalar koparken seni sevmeyi bırakmaya çalışmak. Bak yine yarım sözlerim, yine dağınık bir yerde bıraktım kalemimi yere. Biliyorum tekrar ve tekrar bahsedeceğim sana, bıraktığın bu acıdan. Şimdi durma zamanı… Durmak zamanı.
