Bu da son bakış yaşama
Ne yaşadım dersen
Koca bir yalan
Koca bir rüya
Öyle deme bana
Gidecem elbette
Hem de sensiz
Kıyamam elbette sana
Ama unutma
Ayrılık daha zordur
Ölümden
Tunebuni
Bir keresinde tekerlekli sandalyeye bağımlı bir adamla ilgili bir hikaye duydum. Kısıtlanmanın zor bir şey olup olmadığı sorulduğunda adam, "Ben sandalyeme mahkum değilim," diye karşılık vermiş. "Sandalyem beni özgürleştiriyor. O olmasaydı yatağa bağlı yaşardım ve evimden asla çıkamazdım." Bakış açısındaki bu kayma, her günü yaşama şeklini tamamen değiştirmiş.
İyi bir kitabın kriteri neydi? Yaşama dair öğeler barındırması. Öylesine söylenmiş sözler değil, derin bir bakış açısıyla dürüstçe yazılması.
-Yaşamı anlayan bir yazar tarafından yazılmış bir kitap olması. Anne ve kızıyla, anne ve oğluyla, kişinin kendisiyle ilgili kitaplar. Dünyaya dair, insana dair kitaplar. Yazarın engin anlayışının okuyucunun kalbine dokunması; o dokunuşun, okuyucunun hayatı anlamasına yardımcı olması.
Bir kitabı güzel kılan, işte tam olarak bu nitelikler değil miydi?
Sayfa 30Kitabı okuyor
Gençliğin bakış açısından bakıldığında hayat sonsuz derecede uzun bir yolculuktur. Yaşlılıktan bakınca da çok kısa bir geçmişe benzer. Gemiyle uzaklaştığımızda kıyıdaki nesneler daha küçük, tanınması ve ayırt edilmesi daha zor hale gelirler. Aynı şekilde olaylar ve etkinliklerle dolu geçmiş yıllarınızı da tanıyamazsınız.
Sayfa 338 - Schopenhauer, Parerga and Paralipomena cilt 1 s.483Kitabı okudu
Velayet-i Fakih (Fakih’in velayeti veya yönetimi) ilkesi İran İslam Cumhuriyetinin temelini teşkil eden kuruma ve kurumun başında bulunan Veliy-i Fakih’e işaret eden bir kavramdır. Fakihlerin yönetimi teorisi, esas olarak Şii İslam anlayışı ile Sünni İslam anlayışı arasındaki temel farktan ve Şiiliğin Sünnilikten ayrıldığı noktadan mülhem ortaya
Sayfa 52 - Velayet-i Fakih: Makam-ı Muazzam-ı Rehberi (Büyük Önderlik Makamı)Kitabı okudu
Bir çocuğun en büyük rol modeli, ona hayatı öğreten anne-babasıdır. Hayatı, yaşamı onlardan öğrenir. Çocuğun bakış açısını ailesi belirler. Yaşama, insanlara, eşyalara, doğaya ve bu hayattaki daha sayamadığımız herşeye bakış açısı ailesi tarafından belirlenir. Bu sebeple eğer ki çocuklarınız varsa ya da anne baba adayı olmayı düşünüyorsanız, çocuklarınızı bilinçli yetiştirin. Onlara hayatta paradan, mal, mülkten, zevklerden daha önemli şeyler olduğunu öğretin. Onlara, insanlığın, ahlâkın, edebin, karakter ve şahsiyetin, saygı ve sevginin daha önemli olduğunu öğretin. Okumanın izlemekten daha faydalı olduğunu, genel kültürün, tiktok videolarından çok daha önemli olduğunu, patavatsız ve saygısızca konuşmanın asla havalılık ya da karizma olmadığını öğretin. Ve unutmayın ki; onlar sizi örnek alıyorlar. Bunun bilincinde hareket edin. Önce kendinizi değiştirin ki, çocuğunuz da değişsin. Önce kendiniz düzelin ki, çocuğunuz da düzelsin...♡
Yiğit
@Yiqitar
·16 Nisan 00:37
Tablet ve televizyon gibi yapay şeylerle büyüyeceğine, henüz küçükken doğal yaşamın tadını verin ona. Mum ışığında masallarla uyutun. Sürekli sarılın, sürekli öpün, güldürün, en iyi arkadaşı siz olmaya çalışın. Günümüz çocukları gibi olmamayı öğretin. Annesine "kes sesini" diyemeyeceğini, 18 e girdi diye her şeyden muaf olamayacağını öğretin. Gösterişli bir küpe yerine, bunların küpe olması daha yaraşırdır.
Yiğit
Bir başarısızlığı kalıcı bir şey olarak görüp hayatınızdaki her şeye gölge düşürecek kadar büyüdükçe, anlık bir yenilgiyi sürekli bir umutsuzluk kaynağına dönüştürmeye eğilimli olursunuz. Oysa Tanrıya ve ölümden sonraki yaşama inanmak gibi daha geniş bir bakış açısına sahipseniz, işinizi kaybetmiş olmak sadece geçici bir yenilgi olarak kalır.
Sayfa 302Kitabı okudu
VAR MI SİZİN DE BÖYLE CİNNETLERİNİZ?
“Deliler ile benim aramdaki tek fark, onların bunu kabullenmemesidir. Oysa ben biliyorum deli olduğumu.” diyor, sürrealist ressam Salvador Dali. Dünyanın büyük çoğunluğu onun deli olduğuna, geri kalanıysa dahi olduğuna inanıyor. Hem deli olmak, dahi olmaya engel mi? Ya da tam tersi; dehalar da bir gün
Bakış açısı
Kanaatime göre dünyada iki tür insan yapısı ya da bir başka ifade ile insan anlayışı var ve her gün bunlarla karşı karşıyayız.
Birincisi insan yapı olarak ya Reaktiftir, ya da proaktif .
Reaktif yapıya sahip olan insan; her olayda suçu, bahaneyi kendisi dışında, eşinde ya da sevgilisinde, iş yerinde ya da patronunda, okulunda, müdüründe ekonomide, siyasette, hükümette vb bulur. "Ben ne yapabilirim ki, olmuyor, yapamıyorum, asla yapamam" mantığı içinde hareket eder. Hiç bir çözüm yolu aramak için uğraşmaz bir ömür boyu.Bahaneler ve suçlamalar arkasına saklanır durur.
Proaktif yapıya sahip olan insan ise; olumsuz bir durum olduğunda önce sorumluluğu kendinde davranışlarında arar. Hep çözüm odaklı olur. Beynini her an diri ve canlı tutarak düştüğüm yerden yeniden daha güçlü olarak ayağa kalkar ve yoluna devam eder.
Önce kendine sonra da çevresine ve hatta bütün dünyaya yaşama zevki, başarı, moral verme, çalışma, inanma vb güzel hasletleri kazandırmaya gayret eder. Bir ömür boyu .
Bu insanlar , benim tabirimce "Farklı farkında ve ezber bozan insanlardır. '
KK
Çocukluk döneminde aile sistemi bize ne öğrettiyse onu doğru kabul ederiz. Aile sisteminin dünyaya bakış açısına göre, kim olduğumuz hakkında kararlar alır, diğer çocuklarla ve insanlarla olan ilişkilerimize yön veririz. Toksik anne-babalara sahip çocuklar, “Kimseye güvenemem,” “Sevilmeye layık değilim,” “Bir baltaya sap olamayacağım,” gibi çıkarımlarda bulunabilirler. Bu çıkarımlar hayata yenilgiyle başlamanıza sebep olur ve değiştirilmeleri gerekir. Küçük yaşta verdiğiniz kararları, yaptığınız çıkarımları değiştirebilirsiniz; ama önce hissettiklerinizin, düşüncelerinizin, doğrularınızın ve yaşama biçiminizin ne kadarı aile sisteminiz tarafından şekillendirildi, onu keşfetmeniz gerekir.
Hayatımızın yaşanır olup olmadığına karar verecek olan sadece biziz, bakış açımızla ve ideallerimizle. Bizim hayatımızı yaşamayan insanların eleştirileri; benim, onların hayatını yaşama ihtimalim kadar umurumda. ❤Kendimi seviyorum.❤😊