Bir keresinde tekerlekli sandalyeye bağımlı bir adamla ilgili bir hikâye duydum. Kısıtlanmanın zor bir şey olup olmadığı sorulduğunda adam, "Ben sandalyeme mahkûm değilim," diye karşılık vermiş. "Sandalyem beni özgürleştiriyor. O olmasaydı yatağa bağlı yaşardım ve evimden asla çıkamazdım." Bakış açısındaki bu kayma, her günü yaşama şeklini tamamen değiştirmiş.
Sayfa 143Kitabı okudu
Düşünür, yazar Louis Johannot, "Çocukların anababalanru
daha yakından tanımak istememin tek nedeni, anababaları tanıdıkça çocuklara kızamamam, onları affehnemdir,'' der. Çocukların, içinde yetiştikleri ortamı davranışlarında yaşamaları ve
yansıtmaları çok doğaldır; 'çocuk ailenin aynasıdır,' sözü de aynı gerçeği vurguluyor.
Psikolog Nathaniel Branden, "Kişinin kendine ve yaşama bakış tarzının temelleri çocuklukta atılır," der ve bireyin yaşamla
kurduğu ilişkinin, kendisiyle kurduğu ilişkinin bir yansıması olduğunu belirtir
Bir anda insanın yaşama tüm bakış açısı değişebilir.
Ne sandığın kadar önemlisin, ne de sandığın kadar önemsiz…!
Bazı insanlar, kendini olduğundan daha önemli hisseder. Sanki çevresindeki herkes ona laf sokmaya çalışıyormuş gibi algılar. Her sözü, her davranışı üzerine alır. Kimse onu çekemez, herkes onu kıskanır ya da aşağılar; yani o böyle olduğunu düşünür. O olmasa, herkesin dengesi bozulur. Havadan nem kapar, fazla alıngandır çünkü her şeyi kendi
