Yaşamak, arzuladığım gibi ya da hiç yaşamamak.
İnsan bir süre yalnızlığı ceza gibi algılıyor; yetişkinlerin yan odada sohbet edip eğlenirken karanlık odada tek başına bırakılan bir çocuk gibi. Fakat günün birinde sen de yetişkin oluyorsun ve yalnızlığın, hakiki, bilinçli tek başınalığın bir ceza, yaralı, hastalıklı bir kendini çekme, bir münzevilik değil, tek onurlu durum olduğunu fark ediyorsun. İşte o zaman yalnızlığa katlanmak da o kadar zor olmuyor. Daha temiz havada yaşamak gibi bir şey.
Demek insanlar buraya yaşamak için geliyorlar; doğrusu, ben burada ölünür diye düşünürdüm.
Sayfa 5 - İletişim Yayınları, 11 Eylül, Toullier Caddesi.
Hayır, ben dünyaya bir kez geldim
ve bir daha da gelmeyeceğim:
"Genel mutluluk" falan bekleyemem...
Ben kendim için yaşamak istiyorum.
Sayfa 342 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları 24.BasımKitabı okudu
