O korkunç soğukkanlılığı yeniden yaşamak istemem. Neydi beni insanlıktan bu kadar uzaklaştıran?
Ruhlarımızın oluşturduğu bir ütopyadayız.
Bu cennette, ikimiz, sadece ikimiz varız.
Baharın rengarenk açan tüm çiçekleri bir arada,
Etrafımızda, havada uçuşan dallar, kuru yapraklar var.
Güzelliğinle kaplı, aşkınla büyüleyen bir cennetteyiz.
Sen kraliçesin, bende şövalyeyim.
Yüzün bir sanat eserinin en güzel haliyken,
Ben çok sevdiğim cennetinde,
Bir zamanlar yaşamak için bir ekmek çalmıştım, bugün yaşamak için bir ad çalmak istemem.
Sayfa 399
"Ne olursa olsun seni severdim. Fark etmediysen söyleyeyim, seni görmeyeli çok uzun zaman olduğunda biraz deliriyorum ve sen bana sadece var olmak yerine yaşamak istemem için bir neden veriyorsun. Her parçamı kabul ettin ve sunabildiğim kırıntılarla uğraştın. Ve asla şikayet etmedin."
O konuşmaya başladı ama ben devam ettim.
"Bir odaya girdiğinde o gözler beni buluyor, sanki aradığın tek kişi benmişim gibi.
Başkaları sinerken sen başını dik tutuyorsun. Başkaları kendi içine kapanırken sen
dimdik duruyorsun. Gücün inanılmaz ötesi. Ve sen beni her zaman tahmin etmeye çalışıyorum ve bu, çileden çıkarıcı olduğu kadar en sevdiğim yanınız."
İyi Okumalar dilerim
Selamün aleyküm değerli okurlar Wattpad e yazdığım kitabı sizler de okuyun diye buraya yazdım kitap değil bu hayatınıza bir nebze de olsa dokunmak için böyle bir kitap yazdım okuyup değerli yorumlarınızı bekliyorum değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ediyorum ☺️
BİR ENGELLİNİN EVLİLİK HAYATI
Her sağlıklı birey gibi engelli
İhtiyarlık beni kendime olduğum gibi korursa, yani en iyi yanımla olduğum gibi korursa ihtiyarlığı bırakacak değilim. Gelgelelim zihnimi bozarsa, onu parça parça koparıp yok ederse, bana yaşamı değil, bir tek soluğumu bırakırsa bu çürümüş, çökmek üzere olan yapının üstünden atlar geçerim. Hastalıktan ölerek kurtulmak istemem, yeter ki hastalığım iyileşebilecek olsun, ruhuma zarar vermesin. Acı çekiyorum diye kendi ellerimle yaşamıma son vermeyeceğim; bu tür ölüm, yenilgidir. Yok, bilirsem ki bu acıyı hep çekmek zorundayım, çıkar giderim bu yaşamdan; acı çekiyorum diye değil, acım yaşamak için bulduğum her nedene karşı bir engel olduğu için. Acısı yüzünden ölen insan zayıf ve korkaktır, acı çekmek için yaşayan insan da akılsız.
Sayfa 199Kitabı okuyor
“Sensiz ölmek de istemem, yaşamak da.”
Bir gün Auckland sahilinde yürüyüşe çıktım ve gördüklerimi düşündüm - ilk defa gitgide hızlanan toplumumuzun mantığına doğrudan kafa tutmuş bir yere gitmiş olduğumu fark ettim. Bizi daha hızlı yürümeye, daha hızlı konuşmaya, daha çok çalışmaya iten bir kültür içinde yaşıyoruz; üretkenlik ve başarının kaynağının bu olduğu öğretiliyor bize. Oysa
"Hayalinle kulağını çınlattık dün gece, neden çıkıp gelmedin?
"Kaybettiğim öyle insanlar var ki gidişlerini tekrar ;yaşamak istemem.”
Sayfa 122Kitabı okudu
