"Yaşamın Ucuna Yolculuk", Tezer Özlü'nün derin düşünce ve incelikli kalemiyle yazılmış etkileyici bir eserdir. Özlü, insanın yaşamın karmaşıklığını keşfederken kendi iç dünyasına derinlemesine bir yolculuk yapar. Kitap, her bir cümlesiyle okuyucuya düşündürücü bir deneyim sunar. Özlü'nün sarsıcı gerçekleri cesurca ifade ettiği alıntılardan biri şöyledir: "Yaşam, çoğu zaman bize gösterilenin ötesinde bir derinlik taşır; gerçeği bulmak için kendi iç dünyamızın derinliklerine dalmalıyız." Bu cümle, kitabın özünü yakalayan bir örnektir, zira "Yaşamın Ucuna Yolculuk", okuyucuyu içsel bir keşfe çağırırken insanın varoluşsal sorularına dokunuyor.
Çıkarımları güzel, bilinç akışışıyla yazılmış ama kesinlikle negatife çeken insanın içini karartan yaşama sevincini alan bir kitap her dönemde herkesin okuyabileceği türden değil, ben sevdim ama kesin okuyun ya da asla okumayın diyemiyorum.
Oxuduğum ən depressiv kitablardan biri.
Yazıçının həyatını detallı araşdırmasamda, bildiyim qədərilə çox çətin şeylər yaşayıb və həm bu kitabı həm də bir çox kitabları öz həyatından bəhs edir.
Kitabda sevgilisini intiharla itirən bir qadının getdiyi yerləri və hər yerdə bu intiharın düşüncəsindən qurtula bilməməsini oxuyuruq.
Sevdiyim bir janr(janr demək olmaz yəqin ki, daha çox stil) deyil, yazıçıdan başqa əsər oxumayacam yəqin ki.
Tezer Özlü beni çok etkileyen yazarlardan biri. Yazılarının her sayfasında kendimden bir şeyler bulmak beni ona daha çok yaklaştırıyor. Melankolikliği, sorgulamaları üzüntüsü ve sıkıntısını sanki okurken bende yaşıyorum. Tesadüfen alıp okuduğum ilk eseri "Çocukluğun Soğuk Geceleri"nden sonra Kalanlar'ı okudum ve "Yaşamın Ucuna Yolculuk" kitabıyla devam etmek istiyorum. Geçen zamanda özlem gidermişiz gibi hissettim Kalanlar'ı okuyunca. Bu kitapta ondan geriye kalan yarım -ya da tamamlanmış- yazılar derlenmiş. Bir sürü yere post it yapıştırdım ve bir kaç alıntı yazmak istiyorummm
"İnsanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. Yazdıkları, okumak istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir."
"Burada neyle yaşıyorum? Acıya dönüşen bir boşlukla. Yitirdiğim sevgilerle. Görmediğim bildiklerimle. Benim olmayan gündüz ve geceyle."
"O bana anlayışla bakarken ben onun (annemin) dünyasına ne kadar yabancı olduğumu düşündüm."
"Şimdi neden bu kadar çok sevdiğimi anladım, çünkü kendim ölmüştüm ve yalnızca başkalarının canlılığını algılayabiliyordum."
"Haykırmak istediğim çok şey var. Büyük kayıplar yıkacak değil bizi. Açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisindeki adama geçiyorsam biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak?"
Canım Tezer Özlü
128 syf.
·
Not rated
Tezer Özlü’nün “Yaşamın Ucuna Yolculuk” eseri, yazarın içsel ve fiziksel yolculuklarını anlatan otobiyografik bir romanıdır. Özlü, Almanya'daki psikiyatri kliniklerinde geçirdiği zamanları ve varoluşsal sancılarını samimi bir dille işler. Kitap, derin melankoli, ölüm ve özgürlük arayışı temalarıyla okuyucuyu etkileyici ve duygusal bir yolculuğa çıkarır.
Yazar fazlasıyla intiharı işlediği için okurken bunaldım ama şunu söylemeliyim ki oldukça etkileyici cümleleri vardı. Hayatın işleyişi hakkındaki tespitleri çok güzel. Milyonlarca insanın aslında kurallar bütünü olmadan dışlanacağını vurgulamış ve insanın istediği gibi yaşamak için herkes gibi ona dayatılan hayatı kazanmak zorunda olduğunu söylemiştir.