"Savaşı biliyorum evladım. Yalnız insanlar değil, atlar, cümle mahlukat, kurt kuş, börtü böcek, kelebekler, arılar, ağaçlar, otlar, hava, su, su da kırıma uğruyor."
Sayfa 389 - YKY 16. Baskı - 2015Kitabı okudu
insanın içinde bir kurt varsa, o kurt kolay kolay ölmez, uyur uyur uyanır.
Filancanın kızı misafirliğe gittiğinde uslu uslu otururmuş. Ben kıpır kıpırmışım, kesin içimde kurt varmış.
Kürt obaları, oymakları vardı. Ve Kürtler konuksever olurlardı.
Ben Kürt, o Türkmen, Allah bizi ölçmüş biçmiş bir yaratmış.
Bir kurt geyiği kovalıyordu yüreğimde.Geyik soluk soluğaydı,yorgundu,bitkindi.Karların üzerinde akıp giden bir yıldız gibiydi.Koşuyordu.Koşmak kurtuluş değildi belki,ama bir ümitti.Koşmalıydı.
Oysa birer namlu ağzıydı kurdun gözleri.Avına güvenle,şehvetle yaklaşıyordu.Yeni bilenmiş,sedef saplı bıçaklara benziyordu dişleri.Bütün dileği et ve kandı.İstese geyiğe hemen yetişebilirdi,ama uzasın istiyordu bu şehvetli koşu,bu bütün damarlarına yayılan sarhoşluk bitmesin istiyordu.
