Sözü aldı: "Ben doğru konuşurum! Yalan, mesleğim değildir.Aslım Tefenni köylerinden. Gurbet ehliyim. Asıl işim okulda çocuk yetiştirmek! Birçok köy dolaştım. En son Damalı’da, Ortaköy'de çalıştım. Başı belalı bir adamım. Köy merası sürenler beni sevmezler. Kasabanın güzel yerine konak dikenler, en işlek yerine üç yıl içinde kazandıklarıyla dükkân açanlar, Ali'nin, veli'nin toprağını çarpanlar beni sevmez. Dümenciler, düzenciler, 'Bu böyle gelmiş, böyle gitsin anasını satayım!' diyenler beni sevmez. Bir yıl var ki, çocuk yetiştirmeyi bıraktım. Demircilik zenaatindan anlarım. Ortaköy'de işliğim vardı. Ortaköylüler, benim düzdüğüm demirlerle toprağı daha iyi sürdü, bol ürün aldı. Ağzıma bakıp beylere kafa tuttular, topraklarını kurtardılar. Ben de Yakaköy'den Koca İzzet'in kızına vuruldum; yalan söyleyenin gözü çıksın, kolundan tutup kaçırdım. Damalı'daki adım Hoca; sevmem ya, öyle derlerdi. Ortaköy'de, Usta!... Yaşarköy'de, deminden beri iki komşu 'Delâ' diyor. Doğru konuşursan, sana da deli derler. Anladın mı Alişan? Yalan dedim, gene de derim; kuşlar yalan!..."
Sayfa 327 - Literatür yayınlarıKitabı okudu
Yaşarköy'ün insanları, gökten gelip kendilerini "yola getiren" kuşları bekliyor. Oysa yola gelecek ne halleri vardı? Bu küçücük derenin içindeki çetin dünyaya ayak bastı basalı, "Aman günah olur! Aman kabahat olur!" diye sakına sakına, gülmez, oynamaz, kıpırdamaz olmuşlar. Ömürlerini, yasaklarla, günahlarla çevrili Yaşarköy'de tüketiyorlar. Kimse kimseye kötü söylemediği, göğe taş atmadığı, kediye köpeğe iş kesmediği, aptessiz namaz kılmadığı, kimse Tanrı'ya, devlete, rüzgâra kafa tutmadığı halde, İmam Feyzi Efendi'nin her cuma, "Yoldan çıktınız; kuşlar yetmiyor, gökten yılan yağacak, çarpılacaksınız!" diye başlarını yumruklayıp durması bitip tükenmek bilmiyor.
Sayfa 321 - Literatür yayınlarıKitabı okudu
Ömürlerini, yasaklarla, günahlarla çevrili Yaşarköy'de tüketiyorlar.
Sayfa 321
Dünyanın en söz dinler insanları Yaşarköy'de toplanmıştı. Alınlarında yeşil bir susku, dilleri pas tutmuş, taş olmuşlardı. İnsanı çatlatırcasına susuyorlardı. Kadınlar yas içinde, çocuklar gülmüyor, bütün gözler kocaman, anlamsız. Anlaşılmıyorlardı.
Sayfa 355Kitabı okudu
Küçük derenin içindeki bu çetin dünyaya ayak bastı basalı, "Aman günah olur, aman kabahat olur." diye sakına sakına, gülmez oynamaz, kalgımaz olmuşlardı. Ömürlerini, yasaklarla, günahlarla çevrili bir Yaşarköyde tüketiyorlardı. Kimsenin kimseye kötü söylemediği, kimsenin göğe taş atmadığı, kediye köpeği iş kesmediği, abdestsiz namaza durmadığı, kimsenin Allaha, devlete, rüzgara kafa tutmadığı halde, imam Feyzi efendinin her cuma, "Yoldan çıktınız, başınıza taş yağacak, kuşlar yetmiyor size, yılanlar çiyanlar yağacak, çarpılacaksınız!" diye, başlarını yumruklayıp durması, bitip tükenmek bilmiyordu. Selâmetlik adam, işine o kadar düşkündü ki, sanki Allah, Yaşarköy çukurluğuna bu insanları yerleştirirken, herkesin önünde, "Bunlar sana teslim, hesaplarını senden ister, günahlarını senden sorarım." demişti... o kadar gayretli, o kadar dikkatli idi. Evinden çıkıp abdest almak, ya da ayak yoluna oturmak için indiği çaya kadar, üç kadın görse, üçünde de bir eksik buluyor, "Yenini topla, saçını ört!" diyor, evinden camiye kadar üç adam görse, "Sokakta giderken başını gereğinden fazla kaldırıp elin hanesindeki mahremine göz mü atıyorsun?" diyor azarlıyordu. Çocukları ayrı, yaşlıları bir ayrı sıkıştırıyordu.
Sayfa 334 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Yaşarköy benim onuncu köyüm. Baktık olmuyor, gideriz on birinci, on ikinciye... Köy mü yok dünyada? Biraz dayanmak yeter. Biraz değil, toprağa sağlam basarak, inatla dayanmak... Ben öyle diyorum: "Haydi aslanım dayan! Yeni türküler yarat! Kurtar güzel günleri haramilerin elinden!" Kırk haramiler kaplamış dünyayı. Köyleri tutmuşlar. Dokuz köyde doksan bela. Doğru söylediğin zaman, sözünün dirhemini çekemiyor, silaha sarılıyorlar. Tuzak kuruyorlar.
Sayfa 297 - Adam Yayınları, 1. Basım (1997)Kitabı okudu
