Neden yanımda değil? Yarım kalmışlık neden bu kadar acı? Hayata nedenleri sorgulamak için gelmemeliydik. Bir insanı sevmeli, mutlu olmalı sonra da başarıdan başarıya koşup gelecek nesile bir imza bırakarak gitmeliydik. Her şeyden korkar olduk! Işimizi kaybetmekten,"benden ayrılacak mı" kaygılarından, okuldan, aileden korkuyoruz. Hepsinden önemlisi, en yakınımızda sandığımız, her gün yüz yüze baktığımız, hayatımızı paylaştığımız insanlardan, birbirimizden bile korkuyoruz. Korkmaktan başka bir şey yapamıyoruz.
Sayfa 13Kitabı okudu
Benden gidenlerin her zaman bir nedeni vardı. Kendimize itiraf edemesek de kimi zaman suçlu bizizdir. Ama gerçekten yürekten seviyorsak, inanıyorsak ve sadıksak neden üzülen taraf biz olalım? Neden benim kalbim kırılsın? Hem suçlu değilim Hem de kalbimi kırıyorlar? Üstelik işin garip tarafı onlar mutlular. Bu hem suçlu hem güçlü olmak değil; bu bildiğin cinayet! Önce kendine muhtaç edip sonra da ortada bırakıp gidiyorsun ve biliyor musun evet sana gerçekten muhtacım.. Nasıl bu kadar güçlü durabildiğini bir türlü anlayamıyorum. Her şeyi kabul edebiliyor her şeyi algılayabiliyorum fakat beni sevmediğin gerçeğini asla kabullenemiyorum. Bir insan başka bir insanın gözlerinin içine dakikalarca bakıp, "seni seviyorum" deyip, ertesi gün nasıl bir anda sevmiyorum diyebilir? Bunun bir okulu var mıdır? Eğer varsa, öğrenilecek bir şeyse gerçekten öğrenmek istiyorum. Bu hayatta böylesine gamsız, böylesine nefret dolu olmayı nasıl başarabildin?
Sayfa 8Kitabı okudu
Gözlerime bak.
Birkaç duygu kırıntısı için dolar.
Ama ben artık hissedemem ve ağlayamam.
En son kedim öldüğü için ağladım.
Bir sonraki başka bir ölüm için olacak.
Eğer sevdiklerimden önce ben ayrılmazsam.
Senin hasta zihnin, sağlığın iyi olsa ne fark eder?
Senin hasta sevgin, başkasına versen ne fark eder?
Bulanık bir gelecek parlıyor gözlerimde.
Yapılan hiçbir yanlışı affetmeyeceğim.
Beni güçsüzken bıraktın şimdi hatırlamazsın.
Gökyüzü daha parlaktı şimdi rengi soldu. Karanlık havam, içimi anlamazsın.
Avucumda büyüttüğüm siyah gülüm soldu.
