2019
İnsanın genç iken gençliğine bakıp gözleri dolar mı? Benim doluyor. İnsanlardan kaçıp kitaplara sığındığım, o güvende hissettiğim uzun yıllar. Sonra gülmeyi öğrendiğim, içi cıvıl cıvıl, gülücük saçıp en kötü insana bile güzelliğin geçebileceğine inanan ben. Köşesine çekildiği o kuytulardan cıkıp dünyanın düzeniyle tanışan ben. Çok sevdim gülümsemeyi; yeni yürümeyi öğrenmiş bir çocuk gibi. Peki sonra ne oldu? Düştüm... Peki nasıl biri olmak kaldı bana? Dışım ne olursa olsun gülümsemeyi asla bırakmayan, sağlam duruşlu, başı dik ve inatçı... İçim, yüreğim, inancım onlarda sessizce hüzünlü. Bir çocuğun ağlayışını izler gibi izliyorum içinde kanayan yaraları. İnanmıştın! İnsanlığın güzellikten, iyilikten anlayacağına. Bunun böyle olduğunu öğrenecek kadar büyümeni istemezdim.