HUİTİÈME
Her gün yeni bir dünya,
Karışık zarın kaderine.
Bir senaryo var ortada,
Ve bunu unutanlar.
Bir yerlerde güzel şeylerde yazıyor,
Okumuyor orayı gözler.
Gönlün ardında kalmış,
Şimdi o nice nice kaderler.
TARİHİ BİLEN ŞİİR
Gittiğim yolun gerisinde kaldım,
Karşıma çık az ötede.
Hep sokaklar, caddeler güzel olsa da,
Sensiz sanki oralar bayağı boş.
Evet herkes yaşıyor da,
O herkes hakikaten hak ediyor mu sensiz olan hayatı?
Hadi bir gün olsun çık karşıma.
Ben kendimi bilerek bıraktım bir kaldırım taşında,
Çok düşünceliydi,
Sıkıldım.
Gönlüm kaldı mı almadım
Nehirim,
Seni gördüm rüyamda inanmadım. Hani sen kalmıştın ya moloz yığınları altında, can vermiştin. Yaşıyor oluşuna inanamadım. Rüyamda her zamanki hayat doluluğunla yüzüne yerleşmiş bir gülümsemeyle bana bakıyordun. Hiçbir şey söylemiyordun. Ama mahzun bakışların çok şey anlatıyordu. Sanki binayı yapanlara hakkını helal etmiyordun, sizi ölüme terk edenlere kızıyordun. Daha gençliğini yaşayamadan gidişini, aramızdan erken ayrılışını işte o yüz ifadesiyle anlatıyordun. Deprem seni benden aldı ama bu kan damarlarımda dolaştığı sürece yani ben hayatta olduğum sürece seni ve senin ruhunu hep kalbimde saklayacağım. Bir gün seni tekrar görebilmek umuduyla yaşayacağım. Yattığını yer seni incitmesin "Nehirim".
