Poyraz Karayel
Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma. Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Aynı göğün altında duruyoruz belki
Ama, kilometrelerce uzağımdasın şimdi
Aynı güne uyanıyor aynı güneşi görüyoruz
Ama, senden bir iz göremiyorum şimdi
Aynı mehtaba bakan, aynı Ay'a aşığız biz
Ama, kalbim kalbine ulaşamıyor şimdi
Aynı yolları olan, aynı güzergahın yolcusuyuz biz
Ama, yollarım yollarından ayrı seferlerde şimdi
Aynı rüyanın içinde aynı duygulara sahibiz biz
Ama, yetmiyor işte geceler, kısa sürüyor düş'ler
Aynı hisleri yaşıyor aynı kalbi taşıyoruz biz
Ama, kader çizgisini, yazısını eksik çizmiş
Sen ki ulaşılmazım sın,sen ki yol arkadaşımsın
Çürüyeceğimide bilsem bırak bu aşk kalbimde kalsın
Filistin'de yaşamıyorum ama Filistin kalbimde yaşıyor . Ve duadan başka birşey yapamadığım için özgünüm😔
Poyraz Karayel
“Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albay'ım.
Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma… Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Pizza Dükkanı
Hayatımın ortasında alıştığım ne varsa bırakmış, bırakmak zorunda kalmıştım. Vücudumun her yerinde en çok da kalbimde yanık izleri vardı ve acı acı sızlıyordu. Kalabalıkları görmüyor, hiçbir sesi duymuyordum. Dünyada tek başına yaşıyor gibiydim. İnsanların arasından geçiyor, ama içlerine karışmıyordum. Aklım, kalbim geldiğim yerdeydi.Kanada’ya bir mülteci olarak geldiğim ilk sene de, bilmediğim bir dilin, kültürün içerisinde yeni doğmuş çocuk gibi şaşkındım. Her şeyi yeniden öğrenmek zorundaydım. Konuşma ile başlayarak.
VAR BİR ZAMAN İÇİNDE
Sana bugün dünyaları veriyorum kalbimde,
Sen bir yerlerden geliyorsun rüya gibi.
Artık nasıl bir güzellik olacaksa,
Sevdanın, nice nice güzel şeylerin izinde.
Sana bilinmez güzellikleri seriyorum sereserpe,
Bir çocuk edasıyla,
Biraz telaşla,
HUİTİÈME
Her gün yeni bir dünya,
Karışık zarın kaderine.
Bir senaryo var ortada,
Ve bunu unutanlar.
Bir yerlerde güzel şeylerde yazıyor,
Okumuyor orayı gözler.
Gönlün ardında kalmış,
Şimdi o nice nice kaderler.
TARİHİ BİLEN ŞİİR
Gittiğim yolun gerisinde kaldım,
Karşıma çık az ötede.
Hep sokaklar, caddeler güzel olsa da,
Sensiz sanki oralar bayağı boş.
Evet herkes yaşıyor da,
O herkes hakikaten hak ediyor mu sensiz olan hayatı?
Hadi bir gün olsun çık karşıma.
Ben kendimi bilerek bıraktım bir kaldırım taşında,
Çok düşünceliydi,
Sıkıldım.
Gönlüm kaldı mı almadım
Nehirim,
Seni gördüm rüyamda inanmadım. Hani sen kalmıştın ya moloz yığınları altında, can vermiştin. Yaşıyor oluşuna inanamadım. Rüyamda her zamanki hayat doluluğunla yüzüne yerleşmiş bir gülümsemeyle bana bakıyordun. Hiçbir şey söylemiyordun. Ama mahzun bakışların çok şey anlatıyordu. Sanki binayı yapanlara hakkını helal etmiyordun, sizi ölüme terk edenlere kızıyordun. Daha gençliğini yaşayamadan gidişini, aramızdan erken ayrılışını işte o yüz ifadesiyle anlatıyordun. Deprem seni benden aldı ama bu kan damarlarımda dolaştığı sürece yani ben hayatta olduğum sürece seni ve senin ruhunu hep kalbimde saklayacağım. Bir gün seni tekrar görebilmek umuduyla yaşayacağım. Yattığını yer seni incitmesin "Nehirim".