Kitabı okurken keşke diyor insan dünya da böyle bir yer olsa‽ Okurken zihnimizde bir yer canlandırmaya çalışırızya işte her bölümde başka bir ülke canlandı gözümde kimi zaman Avrupa kimi zaman Hindistan bazen Roma, İran, Anadolu sanki her yer vardı kitapta. Ahlak ve Mutluluk tanımları Aristo ve Farabi tanımlarıyla neredeyse bire bir. Yazarın bu kitabı yazmadan önce ne kadar çok kaynak araştırması yaptığını, farklı hayatları gözlemlediğini gösteriyor aslında. Dunyada böyle bir yer var mı sorusunu sorarken birden aslında bu kitapta bütün dünyanın olduğunu fark ettim belki zihnimi sınirlamis ve bir ülke düşünüyordum ancak tüm kitaplar, düşünürler ve hayatlardan izler taşıyan bu yer dünyanın ta kendisi. Zaten bir ütopyada yaşıyoruz.
Altın konusundaki çelişki okurken beni rahatsız etti. Utopyada altına değer verilmez, altın kullananlara saygı duyulmaz ancak askeri yaşam bolumunde altın ödülü bir celiski. Yalnız hanımlar ütopyada kadinlar yine yemek ve temizlikle görevli çok da heveslenmeyin:)
Bu kitap hakkında ne söylemek gerek, nereden başlamak gereken bilemiyorum. Tek kelimeyle muazzam bir kitap. Evelyn Hardcastle’ın Yedi Ölümü, Suart Turton’un ilk kitabı. İlk kitap için muhteşem olmasını bir yana bırakalım, kitap gerçekten çok başarılı
Evelyn Hardcastle, bu gece ölecek, peki ya yarın?
Kitap Agatha Christie romanları ile Bugün
ÇİFTDÜŞÜN
Öncelilkle bu tüm kitabın eleştirisi değil yalnızca "çiftdüşün" kavramı üzerine yazılan ufak bir
Tek odalı evlerden bugünün mutsuz insanlarına
Tek odalı evlerde yaşamasak da üç oda bir salonlara sığamayıp dört beş odalı evlere geçsek; ebeveyn banyolu, kilerli, garajlı, teraslı dubleks, tripleks evlerde bile nefes alamayıp nefes almaya Ege'deki yazlıklara koşsak da ruhlarımızı huzura erdirecek şeyin aslında daha geniş evler olmadığını huzur veren gönüllerle beraber olmak olduğunu
Kitaptan alıntı yapmak istiyorum, çizdiğim, paylaşmak istediğim o kadar çok yer var ki! Birini paylaşsam diğerinin hatırı kalacak.
Savaşçı... İnsan olmanın özü. İnsan insana muhabbetin çocuğu.
İnsanız, yaşıyoruz. Kendimiz olarak diğerleriyle birlikte. Yaşıyoruz demek için bedensel varlığımız yeterli mi? Diğerlerinin yüzlerini görmek, evet işte ordalar ve varlar demek yeterli mi?
Hayatı yaşadım diyebilmek için savaşçı olmak... Kendini bedensel varlığının dışına taşımak ve diğerleriyle can olmak. Kendini tanımak, uyumu yakalamak, enerjinin parçası olmak, bilinçli farkındalık sahibi olmak. Dünyaya ve insanlara gözlerini kapatmadan varlığı hissetmek...
Savaşçı olmak gayret ve istek ister. Farkındalıkla başlar, niyetle devam eder. Özünü bulan ve yaşayan insan savaşçının ta kendisidir.
Bildiğimiz Dünyanın Sonu, Doppler’in devamı. Doppler’de başlayan hafif davranış bozuklukları bu kitapta ayyuka çıkmış. 20 yılda bir jenerasyon değişikliği artık 10 yılda bir olmakta. Teknolojiye yetişememiz. Bu gibi durumlar Dopplerin şu an yaşadığımız dünyaya uzak olması, bocalamalarından kaynaklanıyor. İşten güçten plaza hayatlardan kaçış sonucunda düzene aykırı davranışları, dibe çökmesi sonra porno yıldızı olarak çıkması ve kürkçü dükkanına geri dönmesi. Güzel evlerin son model teknolojik aletlerin , tüketim çılgınlığının içinde kayboluyoruz. Bize dayatılan hayatları yaşıyoruz. Basit bir şekilde başımızı sokacak bir damın olması avlanarak karnını doyurması onun için yeterli oluyor. Sonunda bir Roman ile hayatına devam ediyor. Bu kadar basit hayatlarımızı neden zorlaştırıyoruz. Hep daha fazlasını istiyoruz. Farkında olmadan ya da olarak bunu seçmemiz. Doyumsuzluk sonucunda köleleştiğimizin farkında değiliz ya da farkındayız. İşte Bildiğimiz Dünyanın sonu bize bunu sorgulatıyor.
