Hasta!
Ruhu ve zihni hasta bir adam
Tutunmaya çalıştıkça bu hayata
Tutunmaya çalıştığı o parmaklarını
Tek tek kaybeden hasta bir adam
Sonunu biliyor,
Elinin tersiyle itecek
Her zaman olduğu gibi yardımları
Yavaş yavaş kaybolduğunun
Karanlığa hapsolduğunun
Şahidi olmasına rağmen
Hiçbir şey yapmayacak
Şifası olmayan bir hasta
Yok olması gereken
Hasta bir adam.
Çok özledim seni ey İstanbul. İstanbul'un değerini bilenlere, selam olsun...
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor
Yavaş yavaş sallanıyor yapraklar ağaçlarda
Uzaklarda, çok uzaklarda
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Kuşlar geçiyor derken
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık
Ağlar çekiliyor dalyanlarda
Bir
Buradayım:
Yüzyıl oldu.
Önümden geçen yol
tıkandı
çevremdeki bahçeler
daraldı
içimde yaşayan insanlar
"Bardağa kola doldurur gibi değer vereceksin insanlara, ağır ağır ve yavaş; çok verirsen köpürür taşar, elinde bardakla kalırsın."
Douglas Adams