Çapak yaptı şarapnel gözümde baraj
Çaktırma bunlar emr-i vaki viraj
Vira vira na bildiğin avara hoon
Bu manevradan avare na bu kadar olur
Dam üstünde bulutlardan inen flaş, yavaş
Tütün kağıt tamam yok panik ve telaş
İletişimsiz insan yaşayamaz neden mi? (II. Frederick’in korkunç deneyi)
Bir deney yapılır yeni doğan bebeklere sıfır iletişimle onlara bakım verilir, karınları doyurulur altları değiştirilir ama bir şey eksiktir o da bebekle iletişim.
İletişimsiz büyüyen bebekler daha büyüyemeden ölürler oysa ki karınları tok altları pek idi.
Sizde hayatınızda fark edecek olursanız insanlarla iletişimi azalttıkca yavaş yavaş bir depresyon başlar, konuşmalarınız azalır ve artık bir şeyler yapmaktan zevk duymazsınız.
Velhasıl kalp ve beyin yaşam için ne kadar önemliyse iletişimde bir o kadar önemli. İletişimi asla kesmeyin bu bizi biz yapan benliğimizi ayakta tutan bir olgudur.
İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların “tecrübe” dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş bir insana “tecrübeli” denir.
Freud ...
🌑🌑
"Gidenin ardından önce acısıyla bir şey anlamıyorsun, sonra yavaş yavaş dank ediyor kafana. Kızgınlığın pişmanlığa, giderek onu anlamaya, sonra özleme dönüşüyor. Hiçbir şey, sevdiğin birini göz göre göre kaybetmeye değmiyormuş.. Artık çok iyi biliyorum... "
🎬 Kimler Geldi Kimler Geçti 🍿 ✨
Hayatın Gerçek Lüksleri
Sakin ve yavaş sabahlar
Bir şeyi sadece sevdiğin için yapmak
Derin konular konuşabildiğin arkadaşlar
Kendini sevebilmek
Kabullenebilmek
Saygı ve nezaket
Dinlenebilmek
Hayır diyebilmek
Kendine zaman yaratmak
Sevdiklerinle görüşebilmek
Ekmek Şarap Sen ve Ben
İhsan Yüce
Ekmek şarap sen ve ben
bir de sabahın dördü
dışarda kar
odamız ılık
gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir oğlanla yattığını
aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını
Kopuveriyoruz
Diş gıcırdatıyor,
En mutlu anımız; girdaplarla
Boynu bükülmüş duruyoruz
Bizler
Ne atan kalbimiz var
Ne soluyan etimiz
Yavaş yavaş yok oluyoruz
Çığlıkların ensesinde
Ve varlığımızı anlamlandıracakken
Ansızın
Kopuveriyoruz
Yağan
Yakıcı yağmurlarla...
