Diliyle benim dilimi okşuyor. Erotik kıvılcımların içimde dans etmesini sağlıyor. Onun mevcudiyeti ile
zaten yeterince hassaslaşan bedenim şimdi bir işkence aletine dönüştü zira onun dokunuşunu beklemek bile
dayanılmayacak bir acı veriyor. Ağır ağır ilerleyen istek dolu bir ağrı bacaklarımın arasında büyüyor
Korunmak ve de zevk almak için
Sayfa 29
Beni kolumdan yakaladı ellerini çıplak tenimde hissetmek kalbimin gümbür gümbür çarpmasına neden
olmuştu.
Kendini yaralamadan ayağındakileri çıkarsan iyi olacak.
Asla. Partiden ayakkabısı olmadan çıkacak bir kız değilim ben ‘
Sen bilirsin. Elimden tutarak beni kadife şeritle ayrılmış koridora doğru götürüyor. Ayağımın ne kadar
ağrıdığını
Sayfa 28
"Gözlerimi kapatıyorum,birkaç saniye sonra tekrar açıyorum.Evin içi bulanıklaşıyor sonra yavaş yavaş eski şeklini alıyor.Gücüm çekiliyor,beynim uyuşuyor."
Sayfa 58
Maintenant III: Oscar Wilde Yaşıyor
1913 yılı, 23 Mart gecesiydi.
Eğer o kış akşamı hâlet-i ruhiyemi anlatmak isteseydim derdim ki hayatımın en kayda değer anlarıydı. Hayatımın acayipliklerini sunmak istiyorum size, doğasını garipliklerimin; tiksinç doğamı, beni daima doğru bir yola sevk olmaktan alıkoysa da asla hiçbir şeye değişmeyeceğim doğamı: bazen dürüst kıldı beni, bazen
Bugün bom boş uyandım...
Issız bir günün başlangıcı...
Sonu ve başı belli olmayan garip bir hissizlikle...
Anlatmak istediğim çok şey var bir o kadar da yok.
Çölde Kaybolmak
Develerden sadece birini görüyorum! Diyor: ve çevreye baktığımızda anlıyoruz ki develerden biri kaybolmuş.
Sen kal Zeyd, ben bakayım, diyorum, kendi izlerimi takip ederek geri dönmem zor olmayacaktır.
Ve şafak sökerken, kum vadisinin içlerine doğru açılarak tepelerin ardında kaybolan yitik devenin ayak izlerini izleye izleye ilerliyorum.
Bir
Sayfa 32 - İnsan Yayınları 22.Baskı
Mevsim Kış
Ne zamandır görmemiştik birbirimizi. Konuşacak o kadar çok şey birikmişti ki heybemizde. Mevsim kış şimdi. İnceden bir kar yağmakta. Bir tren istasyonunda bekliyorum seni. İçim içime sığmıyor. Soğuk yüzümü ısırıyor,kalbim göğüs kafesime bir kuş misali çırpınmakta. Zamanın donduğu hissine kapılıyorum. Önce kesik kesik sonra uzun bir düdük sesi. Tren göründüğünde ellerim vücudumun bir parçası değilmiş gibi davranıyor. Buğulu camlar görmeyi imkansız kılsa da her geçen vagona bakıyor, her yüzü sana tamamlamaya çalışıyorum. Nihayet tren duruyor. Kalabalığın içinde görüyorum şimdi seni. Önce gözlerimiz değiyor birbirine. Konuşmak istiyorum. Dilim ağzımda ağırlaşıyor. Kelimeler boğazıma yapışıp kalıyor. Sana doğru uzatıyorum ellerimi. Tam sana dokunacakken bir düdük sesi daha işitiliyor. Sen yavaş yavaş kayboluyorsun. Gerçek mi bu gördüklerim. Yoksa bir Tolstoy romanını mı taklit ediyor zihnim. Gözlerimi açıyorum. Mevsim kış şimdi. İnceden bir kar yağıyor hayatıma. Evimin yanından trenler geçmeye devam ediyor. Ve hala yastıkta kokun duruyor.