Benim korkularıma rağmen, Ada ve babasıyla yaşadığımız ev, gencecik karısını korkunç bir kazada kaybetmiş acılı bir koca ile öldürülme korkusuyla bu şehre kaçırılmış bir genç kadının sığındığı gönülsüz sürgün yeri değil de, giderek mutlu bir ailenin yaşadığı sıcak bir yuvaya dönüşüyordu. Yine de Hakan Seymen ve ben, birbirimize olan saygı sınırını asla aşmıyorduk.