Hatice Nur Uygun
@yazanmorben
4 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
104 syf.
·
Puan vermedi
Fakat kime söylemeli,
Nehir merhametsiz ağaçlar hissiz ,
bulutların arasından sıyrılıp ışığını kurtarmaya çalışan ay kayıtsız, ruhu ‘haydi’ dedikçe vücudu derin sessizliğe gömülüyordu.
Okur Takip Önerileri
Dünyayı bize büyük gösteren bizim küçüklüğümüzdür. Hırsımız, sabırsızlığımız, bencilliğimiz önce bu yüzden küçülüyor, sonra da dünyayı çok büyük görüyoruz.
Saadeti saklamak derdi saklamaktan daha güç.
Birinin ölümünden sonra ortalığa bir şaşkınlık yayılır gibi olur; hiçliğin böyle birdenbire çıkagelmesini anlamak, ona boyun bükerek inanmak çok güçtür çünkü.
Insanoğlu öyle garip bir varlıktır ki her şeye alışır. Her alışamadığı şeyden de korkar.
Her hayatın kendine göre bir başlangıcı bir bitişi vardır. Bunu değiştirmek kimsenin elinde değildir, ve olmamalıdır. Hayat bölünmez bir şeydir.
Bir çanak su da bir damla zeytinyağı gibiyim. Ne karışıyorum ne de dibe çökebiliyorum.
Kişinin değeri anlamı kadardır.
Kişinin anlamını, onun manası belirler.
Mana yoksa anlam da olmaz.
Kişinin manası, davası kadardır.
Kişi ancak davası kadar mana taşır.
Davamızı nasıl öğreniriz?
Kişinin davası ancak derdidir.
Neyi dert edindiysen davan da odur.
Peki bir insanın derdi nasıl anlaşılır?
En çok neyi konuşuyorsa, derdi de odur.
İnsan bazen en imkansız, en çılgın düşünceye, sanki bir şeyler olacakmışçasına öyle bir inanır ki, gerçek olması için olmadık fikirler geçer aklından.
Denizde, dalgalar arasında boğulacağını anladıktan sonra hiçbir hareket yapmayarak kendilerini suya salıverenler ve felaketi biran evvel isteyenler gibi kendimi bırakmıştım. Bir şey ümit etmemenin rahatlığından başka barınacak ruhi bir köşem kalmamıştı. Artık hiçbir şey tahmin edemiyor, hiçbir şey beklemiyordum.
