A. Kadir Konuk Gönderileri
A. Kadir Konuk kitaplarını, A. Kadir Konuk sözleri ve alıntılarını, A. Kadir Konuk yazarlarını, A. Kadir Konuk yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dağın Öte Yüzü
Tak etmiş yokluk canımıza ,bıkmışız.
Fabrikanın kapısına kilidi bastık,
indirdik şarteli dikildik önüne.
Sayfa 152 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Fabrikada işçiyiz.Proleter,yani emeğimizi satıyoruz.Sendikamız var.
onlarda bizi satıyor.Kıymetimiz makinadan az.Evlenmemişiz yokluktan.Yarda yaşlandı bende.Evde kaldın diye dalga geçiyorlar.Patron evlidir.On evlidir,bin evlidir,haremlidir,selamlıdır.
Sayfa 152 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Gözü çıksın böyle evliliğin,aklıma tüküreyim.Elin çulsuzunu vardım.Sevdalımmış..Canı çıksın sevdalının,Kara kader neyleyim.
Sayfa 151 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Bir oğlan devrimci tutuklu kıza.
“Seninle arkadaş olmak istiyorum,
devrimci kızlarda sevmez mi?”
Devrimci kız”Bunlara ayıracak zamanım yok,devrimci kızlarda sever.
elbet.Ama şimdi bunları düşünmüyorum.”
Devrimci kız;hoşlanmıyor, uzaklaşıyordu.Sevgi onun için alay edilmeyecek kadar kutsaldı.
Devrimci kızın damarlarında akmaya çalışan şey bir sıvı değil,peltesi.Kolundaki serum iğnesini çekti bayıldı.Altmış altı gün oldu.Beyin isyan etti.Yapılanları anlamıyordu.
Cezaevine geldiğinde;karlar kalktıkta sonra çıkan ilk kır çiçekleri kadar güzeldi.Şu anda duymuyor,konuşmuyor,görmüyordu.
ama bir güzellik seli gibi akıyordu.Bir ak güvercin gibi göklere,ta yukarılara
Sayfa 149 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Annesi ölüm orucunu bırakması için geldi.Anne yapma yavrum dedi.
“Onlar yapıyor anne.Onlar olmadık işkence yaratıyorlar.Onlar onurumuzu
yok etmek istiyorlar.Ölmek mi ?eğilmek mi?
Sayfa 148 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Afrikalı çocuk ölüm orucunda olduğu için bilerek yemek istemiyordu.Gün geçtikçe eriyor,dizleri güçsüzleşmişti.
Ağzına kadar yükselen gırtlağını yakan o acı zehir zıkkım sular
başkaldırının belirtileridir.Vücut ölümle savaşıyordu.Açlığın otuzuncu günü doktorlar her an ölüm olabilir diyordu.Bacakları sızılar içindeydi.Ayakları karda çıplak kalmışçasına üşüyordu.Korkmuyordu
Bedeni yavaş yavaş ölüyordu.O ölümü değil duvarların arkasında yeni yeni yeşillenen tarlaları,duman duman gökyüzüne süzülen uzak dağları,en çoktu duvarların engele ete çalıştığı deniz kokusunu düşünüyordu.Doktorların”her an ölüm
gelebilir” diyerek korku yaymağa çalıştıkları gün,yanındaki arkadaşına annesinin pişirdiği su böreklerini anlatıyordu.Midesinden acı sulu şeyler salgılanıyordu.Otuz günü aşalı çok olmuş ayakları artık onu taşımak istemiyordu.Temiz hava yoktu,birde hareketsiz kalmıştı.Havalandırmaya çıkmayalım bir ay olmuştu.Saldıranları değil saldırıya uğrayanları tutuklamışlardı.
Bir yemiyor,organlarında çalışmıyor
du.Kirpikleri,saçları döküldü.
Sayfa 148 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Afrika’lı çocuğun yüzyıllar süren açlı
şu değildi onu böyle kasıp kavuran.
Kötü de olsa yiyecek bir şey bulabilirdi istediği an.O istemediği halde bilinçli sürüyorlardı önüne yiyecekleri.”Kokusuna dayanamaz,
vazgeçer açlıktan”giyorlardı.Oysa eskiden özel olarak yemekleri bekletir soğuturlardı.İçine avuç avuç kan dökerlerdi,yiyemesinler diye.Şimdi lokantada pişenleri benziyordu yemekler.Karavandan gelen yemek kokusu ölüm kokusunu bastıramıyordu.
Sayfa 142 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Afrikalı çocuklar,hiç doymamış karınlarına girecek bir lokma ekmek bekliyorlardı bir yerlerden.Ve Tanrı o sıcağın ortasına uzanmayacak kadar.
terk etmişti onları.Ve yeterki bir gün.
bile olsun tok batsında güneş.
Sayfa 140 - UyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Duvarları dikenli böğürtlenlerle kaplı.
kahvehanenin içinde iş aramaktan,
bulamamaktan yorgun insanlar sandalyelere ilişmiş otururlar.Ceplerinde çay içecek paraları olmadığı için masalarını bırakılan çayları tüketince yenisi gelmesin diye yudumlamak istemezlerdi.Afrikada aç çocukların ölümlerini geciktirmek için yardım
götürüyorlardı.
Sayfa 140 - UyKitabı okudu