Çok keyifle okudum bu güzel kitabı. Ister anlatimi olsun, ister kurgusu ilgimi cezbetmekte gecikmedi ve hemen kucakladı beni. Sevgili Alev Eleyan bu ne guzel bir anlatimdi öyle. O diyaloglar nasil da güzeldi öyleki, kimi yerde bastım kahkahayi. Argo kelimelerin bile bir kitapta boyle sevimli görüneceği hiç aklima gelmezdi doğrusu.
Hele Italyan sipagettisi ve Nuhun Ankara Makarnasi yakıştırmaları çok hoştu.
Gelelim artik bu güzel kitabin konusuna; Eylul dokuz yaşında anne babasi ile birlikte yedi yaşındaki erkek kardesini trajedik bir şekilde kaybeder. Ailesi bir cinayete kurban gitmiş, kendisi ise tesadüf sonucu hayatta kalmıştır. Çok zeki olan Eylül'ü anneanne ve dedesi büyütür. Son alti yılını Italya'nin en büyük şirketlerinin birinde çalışarak geçiren Eylül, dedesinin vefatından sonra anneannesini yalnız bırakmamak için Türkiye'ye döner. Bir gün tesadüfen bir cafede eski ve sıkı dostu Merve ile karşılaşır. Merve'nin ise yaninda ağabeyi Boran da vardir. Boran... Cocukluk aşkı..
Gördüğü ilk gün aşık olduğu adam... Tabi ki onun bu askindan genç adamın haberi olmadigi gibi, karşılaştıklarında Eylül'ü hatırlamaz bile. Merve, Turkiye'ye dönen ve artik işi olmadigini düşündüğü Eylül'ün kendi şirketlerinde çalışması için abisini ikna etmeyi çalışır. Boran ise dili papuç kadar uzun olan bu kizi işe almaya pek hevesli değildir. Tabi ki ilk düşüncesi boyle sonra neler oluyor neler. Italya'daki yakisikli ve zengin patronu Giorgio'nun da arkasindan Turkiye'ye gelmesi ve sirketinin bir şubesini Istanbul'da açmayı düşünmesi ve tabi ki Eylül'e olan aşkı iki erkeği karşı karsiya getirir. Sonrasi mi?... Valla okuyun derim... Ben çok beğenerek okudum.
