"Keşke!" dedim içimden ve son keşkemi de içimdeki diğer keşkelerin yanına gönderdim. İçim keşkelerle doluydu, "Keşke Koleksiyoncusu"ydum. Hayatım boyunca keşkeler biriktirmiştim.
İçinde kalanlar gibisi yoktu. Gün gün zehirler insanı, hücre hücre. Bitmek tükenmek bilmeyen bir acıyla her sabah tazelenir, her akşam kendini yenilerdi.
Hayat net değil. Olduğunu sandıklarımızla olmasına izin verdiklerimiz arasında bumerang gibi gidip geliyoruz. Milyonlarca olasılık içinden bir tanesini seçip, seçtiğimize inanmayı kolay biliyoruz.
Erkek karınca çiftleşmeden sonra ölür, karadul ve peygamberdevesi dişileri çiftleştikten sonra erkeklerini yer, bir tek insanlarda hep kadına olan olur.