Barış Kılınç Sözleri ve Alıntıları
Barış Kılınç sözleri ve alıntılarını, Barış Kılınç kitap alıntılarını, Barış Kılınç en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Tarkovski
Deli bir adam sizden utanmanızı söylüyorsa ne biçim bir dünyadır burası!
Varlığın unutuluşu, Max Weber’in ‘demirkafes’ ve ‘bürokrasi’ metaforu ile açıkladığı büyük düzeneğin içine hapsedilen insanlığın, kendini feda ederek, toplumun bütüncül mutluluğu adına çalıştığını zannederken, sadece bu kafesin işleyişi adına çalışır hale gelmesidir. Öyle ki bu düşünüş, sonunda, bütünün işleyişinin değişmez ve bilinemez bir döngü olarak kabul edildiği; kendi işlediği cinayeti dahi üstünün emrine itaatle açıklayan ve yapılanı doğru kabul eden, kendi ahlakını yaratabilmiştir.
"Batı’nın metropollerini inşa eden rasyonalitenin sunduğu mutluluk değil, acıdır. Sınıfsal farklılık gözetmeksizin bütün insanlığa sirayet eden duygu tam da budur: acı ve pişmanlık. Ancak yine de bu duyguları deneyimlemek, unuttuğunu yeniden anmak yerine, uygarlık, kafasını her zaman yaptığı gibi toprağın altına gömmekte, anlık mutluluk ve hazzı tercih etmektedir. "
Sayfa 66 - Literatürk YayınlarıKitabı okudu
herhangi bir şirket sahibini iflasa sürükleyen herhangi bir ekonomik kriz, Raskalnikov’u baltayla yaşlı bir kadını parçalatan ruhsal bunalım karşısında oldukça önemsiz kalır. Lukács, bu bunalıma neden olarak, sınıfsal yükselişi mümkün kılan Napolyon idealinin çöküşü karşısında insanın iç dünyasına dönüşünü ve orada karşılaştığı derin boşluğu gösterir (Lukács, 2012: 101-120). Belki de sorun gerçekten bu boşluktur: orta sınıfın bütün insanlığa armağan ettiği ve Adorno’nun ve Horkheimer’in söylediği gibi onu deneyim yoksunu hale getiren rasyonalitenin yarattığı boşluk; Freud’un ‘Uygarlığın Huzurluğu’nda sözünü ettiği bireysel ve toplumsal ‘kaçıklığa’ neden rasyonalitenin yarattığı boşluk.
Çünkü yeni yaşam biçimi, yeni nesillere, deneyim edinmek yerine, uçucu mutluluğu ve hazzı yakalamak üzere sürekli deneyim toplamayı mecbur kılar.
“orta sınıfın aristokrasiye vurduğu darbelerin aynısını işçi sınıfından yiyeceğini” (Marx, 2008: 89) söyler.