Ceyhun Yılmaz
Hala sen varmışsın gibi
İki yastıkla yatıyorum…
Kimseye söyleme gidişini ben söylemedim.
Elimde senin siparişin olmayan torbalarla geliyorum eve…
Ağlaya ağlaya öpüyorum yattığın yastığı yorganı…
Sanki beni az önce yolcu etmişsin gibi çıkıyorum sokaklara…
Üst komşuya hava atarak, bi fiyaka bi görsen…
Ne garip bu insanlar!
Bütün mahalle, hatta alttaki bakkal bile seni geçen kasım öldü sanıyor…
Ne garip bu insanlar!
Hâlâ her sabah bana selam veriliyor…
Sanki yaşıyormuşum gibi…
Bu kadar mı kasvetin ey gece!
Hadi örtsene beni
Ne o yetmiyor mu karanlıkların yoksa
Korkmuyorum artık senden gel
Gel gücün yeterse yıldızlarını üzerime ser
Yağmur düştüğünde pencereme
Geldiğini anlayıp koşa koşa
Kısa kollu yüreğimle yollara koşsam
Döktüğün yaprakların kuruluğuna aldırmadan
Avuçlarıma alıp yüzüme sürsem
Gözyaşlarımla yaprakların ıslansa
Bu sonbahar gelsen
Gelsen de artık ağlamasam...