Yeraltı edebiyatına uygun farklı bir aşk hikayesi, gerçekçi bölümleri vardı, özellikle Ayaz'ın parmağını kestiği sahneyi çok beğendim; üstelik, mazoşist bir anlatının bir aşk romanına bu kadar yakışacağını kim tahmin edebilirdi ki? Gerçi Ayaz yazmak için acıya ihtiyacı olduğunu söylese de zevk aldığı da su götürmez bir gerçek.
Kitabın hissettirdikleri konusunda karmakarışığım, sindirilmesi gereken bir eser olduğunu düşünüyorum, şu an ki ruh halime uygun değildi bazı sahneler, zihnimi boşalttığım bir vakit tekrar okuyacağım. Yazarın anlatım tarzını baya beğendim, kafasındaki direkt kitaba aktarmış olması gerçekçi bir bakış açısı kazandırdı bana, su gibi okumamı sağladı, diğer kitaplarını da listeme ekledim.
Sonunu böyle tahmin etmiyordum açıkçası, beni biraz afallattı, fakat biraz üstüne düşününce kitabın tarzını da hesaba katarsak aksi beklenilemezdi.
