§
"Vaktiyle TRT'de Güneş tutulmasını anlatan programı izlemiştim. Spiker konuştuğu gökbilimci konuğa evrenin bir sınırı, ulaşabileceğimiz bir sonu olup olmadığınız sormuştu. Gökbilimci uzman şöyle bir gülümsedi. "Biz varsaydığımız sınırlarına yaklaştıkça, o sınav bizden uzaklaşır." diye açıkladı bu karışık durumu. Yani evrenin sınırları var, ama biz yaklaştıkça uzaklaşan bir sınır bu. Evren için yapılan bu açıklama, dil içinde geçerlidir. Biz dilimizin sınırlarına yürüdükçe, o sınırlar bizden uzaklaşır. Sürekli genişleyen, uçsuz bucaksız, seslerle, sözcüklerle dolu bir balon düşünün. Bu balon sürekli şişebilir de, sönebilir de ... Başka dillerin yoğun baskısıyla sönebilecek bir balon gibidir dil, ancak kendi olaraklarını harekete geçirerek (edebiyatta, bilimde, eğitimde) sınırlarına doğru yürürseniz bu esnek ve canlı evren genişler."§
Arapça'dan devşirme bir dil olan Osmanlıca'nın kullanımından kaynaklı teknik detaylardan alın, Arapça ve Farsça' ya yoğun maruz kalma neticesinde çok ciddi kan kayıpları yaşayan dilimizin ciddi bir kararlılıkla nasıl kurtarıldığından, günümüzde basılı yayın organları tarafından yapılan çok ciddi kullanım hatalarına ve elbette Îngilizce gibi tüm dünyada geçerliliği tartışmasız kabul edilen bir dile ait öğelerin, nasıl özensiz biçimde dilimize yerleştiğine dikkat çekmektedir.
Benim ilavem: "Yapacak iş çok, yapabilecek insanların sesini duyan yok!"
Keyifle okunması, istifade edilmesi dileğiyle...
