Kürşat Başar Posts
You can find Kürşat Başar books, Kürşat Başar quotes and quotes, Kürşat Başar authors, Kürşat Başar reviews and reviews on 1000Kitap.
Ah, kendini pek akıllı sanan, inanmadığı kaderi kendi elleriyle yaratacağını düşünen zavallı insanlar...
"Sen romantik saçmalıklarla zaman harcayacak, bütün hayatını bir adamın gün boyu değişen davranışlarını izleyip manalar çıkartarak geçirecek bir kız değilsin, aradı mı aramadı mı, seviyor mu sevmiyor mu, niye öyle dedi de böyle demedi diye elinde mendil yaşayamazsın, onun için senin âşık olduğun değil, seni sevecek biriyle evlenmen en iyisi..." diyordum.
Ne acayip! Herhalde bunları o zamanlar okuduğum romanlardan çıkartmış olmalıyım.
(...) adamı tanımıyorsun, biz yanında yokuz, uzakta, tanımadığın bir yere gideceksin. Bunlar çocuk oyuncağı değil. Sonra üzülürsen, sıkılırsan ne yaparız. Herkes senin bu şımarıklıklarına katlanmaz. Oralarda rezil olursunuz vallahi... Hay Yarabbim nereden kabul ettim de çağırdım bunları ben... Hep benim kabahatim... Gerçi iyi, munis bir çocuğa benziyor ama...
Ah anneciğim! Annelerin her şeyi hemen anlayabildiklerini ben çok sonra fark ettim. Tam dediğin gibiydi: İyi, munis bir adam.
Fakat içinde fırtınalar esen bir kadın, iyi, munis bir adamla ne yapar?
Bir konuda fazla düşünürseniz hiçbir şey yapamazsınız.
Ben yalnızlıktan korkarım.
Işıkların yanmadığı yerlerde uyuyamam.
Hiçbir zaman yalnız kalmak istemedim. Ama kaldım. Belki de dünyanın en kalabalık insanıyken bile yalnız kaldım.
"Ben kimseyle evlenmeyeceğim. Ne diye evlenecekmişim. Nereden çıkartıyorsunuz bunları," dedim, kızdım. "Kızım zaten evlen diyen yok, bu işler böyledir, artık belli bir yaşa geldin, arayan soran olacak, alış..." dedi.
"Hiç de alışmam..."
Hayat zormuş.
Ben tabii bunu sonradan öğrendim. Yoksa hayata atılmakta hiç bu kadar acele eder miydim?
İnsan kendi kaderini değiştirebilir mi? Ben kendi kaderimi kendim yazmaya karar verdim. Onun için kimsenin beklemediği şeyler yaptım. Kendime istediğim geleceği kurmaya kalkıştım. Belki de onun için oldu bütün bunlar.
Okuduğum kitaplarda başkalarının yapamadığı şeyleri yapan kadınlara hayran olurdum ben. Yoksa zaten bir kitabın kahramanı olamazsınız. Ancak o kahramanın hayatını okuyanlardan biri olabilirsiniz.
Hayır, ben onlardan biri olmak istediğimi biliyordum. Başkalarının hayatını okuyup hayaller kuran değil, o hayallerin kahramanı olan, hayallerini gerçekleştiren biri...
Okul yılları boyunca hep, "Ayakların yerde değil," dedi babam benim için. Arkadaşlarım hep şaşırdılar yaptıklarıma. Ve sahiden de ayaklarım yerde değildi. Hâlâ da öyle. Bir tek kanatlarım yok sanki. Nasıl olup da başkalarının önemsediği, kendilerini ille de içine sokmak için uğraşıp durdukları o kurallar beni hiç ilgilendirmedi, bilmiyorum.