Elindeki parşömeni uzattı. Okudum: "Karanlıktan korkan bir çocuğu kolayca bağışlayabiliriz; hayatın asıl trajedisi, yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır." Bunlar Platon'un sözleriydi.
...."Ama sen bu şekilde yaşamaya devam edemezsin" dedi yalvarırcasına, "mutlu olmaktan korkarak... Aydınlıktan korkarak..."
"Karanlıkta kalmak beni mutlu ediyor" dedim.